ကျော်အောင်စံထား ဆရာတော်၏ အလောင်းတော် ကဿပ ခရီးသွားမှတ်တမ်းမှ ဖတ်၍အဆင်ပြေရန် အတိုချုံး၍ ပြန်လည်ကူးယူ ရေးသားခဲ့ပါသည်။ အမရပူရမြို့ သတ္တမမြောက်ကျော်အောင်စံထား ဆရာတော်
အရှင်ဝါယမာဘိဝံသ သည် ၁၃၁၆ ခု တပို့တွဲလဆန်း ၁ ရက်နေ့တွင် အလောင်းတော် ကဿသ ဖလှိုဏ်ဂူရှိရာသို့ စတင်ခရီးထွက်လာ၏။ ကပိုင်မှတဆင့် တောကြီးအတွင်းသို့ခြေလျှင် ကြွခဲ့၏။ ချောင်းမကြီးကို ဖြတ်ကျော်ပြီး
လူသွားလမ်းလေး အတိုင်းလာခဲ့ရာ သစ်ပင်ကွယ်မှ ခွေးတစ်ကောင် ထွက်လာပြီး ရှေ့တည့်တည့်မှ လမ်းပြသွား၏။ နောက်ကျနေလျှင် စောင့်နေ၏။ ကြေးစည်သံ ကြားရ၍ ဘုရားအာရုံရောက်၏။ ရဟန္တာ အရှင်မြတ်ကြီးပရိနိဗ္ဗာန်ပြု နေပုံအာရုံတွင်ကိုဖူးရ၏။
ထိုနေရာမှ အောက်လှိုဏ်ဂူသို့ ကျောက်တုံးများ နင်းပြီး ဆင်းလာခဲ့၏။မှောင်နေ၍ စမ်းတဝါးဝါးဖြင့်သာ။ အောက်သို့ရောက်လျင်လှိုဏ်ဂူဝကိိုု ကျောက်တုံးကြီးတစ်ခုက လျှာထိုးသကဲ့သို့ ပိတ်နေ၏။ ရေစီးကြောင်းတစ်ခုက
ကျောက်တုံးကြီး အောက်ခြေအတွင်း စီးဝင်သွားပြီး တဖက်မှ ပြန်ထွက်လာ၏။ထိုရေစီးကြောင်းများ ကြားတွင် ရေသနုပ် သင်းပိုင်ကိုခင်းပြီးရှိခိုး၏။ အမျှဝေ၏။အလင်းတိုင် ၃ တိုင် မီးပူဇော်၏။သစ္စာပြု၍ ပုတီး ၂ ပါတ်စိပ်၏။ ဂူအပေါက်ကလှုပ်နေ၏။
ဆောင်းတွင်းဖြစ်သော်လည်း ဂူတွင် နွေးနေ၏။ခရီးပန်းလာ၍ ခေတ္တအိပ်လိုက်၏။ နိုးလာ သောအခါ ည ၁၂ နာရီ ရှိနေ၏။၊ “သုဂတော ငါးချက် ဂါထာကို ယနေ့မှ ၄၅ ရက်အတွင်း ပါတ်ရေ ကိုးထောင် ပြည့်အောင်စိပ်ပါမည်ဟုုသစ္စာအဓိဋ္ဌာန်ပြု ၏။
မှန်ကန်သော သစ္စာစကားဖြစ်ပါက ၇ ရက် အတွင်း ဂူ ပွင့်၍ အထဲဝင်ပြီး ပုတီးစိပ်နိုင်ပါစေသား ဟု ပဋ္ဌာနပြုလိုက်၏။ ထိုအခါဂူကြီး တဖြစ်ဖြစ်မြည်သွားလေ၏။ ဂူအမိုးက ကျောက်စက်ရေများ ကျနေ၏။
လင်းနို့ချေး နံ့ ဆိုးရွား လှ၏။ သန်းခေါင်ကျော်၌ အေးစိမ့်လာ၏။နှစ်ထပ် သင်္ခန်းကြီး ခြုံ ထားသဖြင့် ခံနိုင်သေး၏။ပုတီး ၆ ပါတ်စိတ်အပြီး ဂူအဝတွင် လမ်းလျှောက်၍ စိပ်၏ ။ဖယောင်းတိုင် ထွန်းထာ၍ မြင်ရ၏။
ကျား ဟိန်းသံများ မြွေတွန်သံများ ပီပီသသ ကြားရ၏။ခန္ဓာကိုယ်ကို ဘုရားလှူ ထားပြီ ဖြစ်၍သေရုံအပြင် မပိုနိုင်ဟု စိတ်တင်းထားပြီး ပုတီးကိုသာ တွင်တွင်စိတ်၏။ ပုတီး ၁၀ ပါတ် ရသောအခါ မေတ္တာပို့ အမျှဝေ လိုက်၏။
သာဓုခေါ်သံများ တောတောင်တစ်ခုလုံး ဆူညံစွာ ကြားရ၏။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နတ်တွေ ရှိသားပဲဟု အားတက်လာ၏။ နံနက်လေးနာရီတွင် သုဂတော ၅ချက် ထပ်မံစိတ်ပြန်၏။နံနက်လင်းသော် မေတ္တာပို့ အမျှဝေ၏။
မျက်နှာသစ်ပြီး် စားစရာရှုာရ၏။ ဂူအထက် မြောက်ဘက်သို့သွားသော် ငှက်ပျော တောကြီး တွှေုရ၏ ငှက်ပျောသီးမှည့် ၂ ဖီးခူလာ၏။ ရေဆေးပြီး ဆွမ်းတော် ကပ်၍ ၃ လုံးစားလိုက်၏။ စားပြီးလျှင်
ရေချိုး သင်းပိုင်နေလှန်း ဧကသီကို တစ်ပိုင်းဝတ် တစ်ပိုင်းခြုံပြီး နေပူဇာ လှုံရင်း ပုတီးစိတ်၏ည ၁၂ နာရီထိုးသောအခါ ပုတီးအပါတ်ရေ ပေါင်း ၃၆ ပါတ်ရ၏ မေတ္တာပို့ အမျှဝေပြီး အိပ်လိုက်၏။ တစ်ချက်ခွဲသော် နိုးလာပြီးပုတီးဆက်စိပ်၏
၃ ပါတ်လောက်ရောက်သောအခါ နောက် ကျောကို တွန်းလိုက်သလိုခံစားရပြီး ရှေ့စိုက်သွား၏။ နဖူးနှင့် ့်မြေမထိအောင် ထိန်းထားရ၏ လှည့်ကြည့်ချင်သော်လည်း အဓိဋ္ဌာန််ထားသောကြောင့် သီးခံလိုက်ရ၏။ ဆက်စိပ်၏။
ခင်းထိုင်ထားသော သင်းပိုင်နှင့်အတူလူပါကြွ တက်လာပြီး အထက်မြောက်နေသည်ဟု ထင်ရ၏။ ပုတီးပါတ်ရေ မပျက်အောင် အတော် သတိထားရ၏။တဖန် ရေသနုပ်သင်းပိုင်က ပူလာ၏။ထိုင်ခွင်ဖျက်ချင် လောက်အောင်
ပူလာသော်လည်း ဆက်စိပ်၏။ ပုတီး ၉ ပါတ်ရ၍ အဓိဋ္ဌာန်ချပြီး မေတ္တာပို့ အမျှဝေလိုက်ရာ ယက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်သံများ ကြားရ၏။၃ နာရီထိုးခါနီးပြီ။ဆက်ပြီး ၉ပါတ်စိပ်၏။ ၃ ပါတ်လောက် ရောက်သောအခါ
ရှေ့တည့်တည့်က ဝင်းခနဲဖြစ်သွား၏။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိ၏ ဝင်းလက်တောက်ပပြီး နွားမျက်လုံးလောက် မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုတွေ့ရ၏ စူးရှသောအလင်းရောင်ကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပိတ် လိုက်လုပ်ပြီးစိတ်ရ၏။ အလင်းရောင်က
ရှေ့တိုးလာလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက်ဖြင့် များစွာနှောင့်ယှက်နေ၏။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ပုတီးတော့အပျက်မခံနိုင်ဆိုပြီး အထူးဂရုစိုက်စိတ်နေ၏။ပုတီး ၉ပါတ်ပြည့်သောအခါ ထိုင်ခွင်ဖြုတ်၍ ကျောခင်း အညောင်းဆန့်မိ၏။ ပက်လက် စောင်းလျှက်ဘာမှမဖြစ်။
မှောက်လိုက် သောအခါ ကျောပေါ် ခွစီးထားသလိုဖြစ်ပြီးမထနိုင်တော့ချေ။ ပုတီးဆက်စိပ်နေ၏။ပုတီး ၃ ပါတ်ရသောအခါ တစ်ကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးသွား၏။အာရုံ လာခါနီးတွင် ပုတီးဆက်စိပ်၏။ မောသလိုဖြစ်လာသော်လည်းဆက်စိပ်နေ၏။
၆ ပါ်တ်ခန် ရနေချီန်တွင် လူဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိ။ကိုယ်တော် ထ ထ ဟုအသံကြားရ၍ ကြည့်လိုက် သောအခါ ဘုန်းတော်ကြီး တစ်ပါးကကျွနု်ပ်ခေါင်း လက် ရင်ဘတ်တို့ကို ဆေးလူး ပေးနေသည်ကို တွေ့ရ၏။
“ဘာဖြစ်လို့ပါလဲ ဘုရား ဟုမေးလိုက် သောအခါ “ဒအလောင်းတော်ကဿ တောစိုး နတ် က ကောင်းတာ ကျင့်နေတာကိုမကြိုက်။အရက်သောက်ကာမအကြောင်း ပြောသူတွေမှ သဘောကျတာ။
ကိုယ်တော်လေးက မေတ္တာပို့။ အမျှဝေ။ နတ်များက မေတ္တာခံယူကြ ဖူးမျော်ကြတော့ သုတို့မနေနိုင်ဘူး။ နတ်များရှင်းတဲ့အခိုက် မူးမေ့ထုံထိုင်းစေတဲ့ အသီးများကို လေအထက်က အခိုးလွှတ်ပြီး မူးမေ့စေတယ်။ တပည့်တော်သိလို့သာပေါ့။
နို့မို့ မလွယ်ဘူး။မှတ်လောက်သားလောက်အောင်ဆုံးမ ရမယ်ဟုပြော၏။ ဘယ်ကကြွလာကြောင်း မေးလျောက်ရာမြောက်ဘက် မိုင် ၃၀ လောက်ဝေးတဲ့ တောမှာ သီတင်းသုံးတဲ့ မဟာမြိုင် ဆရာတော် ဖြစ်ကြောင်သိရ၏။
ပဥ္ဇင်းလေး အဓိဋ္ဌာန်ကြောင့် မနက်ဖြန်် အာရုဏ်တက်လောက်မှာ ဂူပေါက်ပွင့် လိမ့်မယ်။ နမက္ကာရထဲက“တဟိ ံ တဟိ ံ ပါရမီ သဥ္စရံ စရံ၊ သဗ္ဗိသုခ ပဒံ ပဒံ၊ နရာ နရာနံ သုခံ သမ္ဘဝံ ဘဝံ၊
နမော နမာနံ ဇိန ပုံဂံ ဂဝံ ”ဂါထာ ကိုဂူပေါက်မှှာထိုင်ပြီး ၉ ပါတ်စိပ်ပါ။ ပြီးမှ အဓိဋ္ဌာန် ပုတီးဆက်စိပ်ရန် မှာ၏။ ၁၁ နာရီ ထိုးခါနီးတွင် ပြန် ကြွသွား၏။ ရှေ့မှာတင် ပျောက် သွား၏။အံ့သြနေမိ၏။
ငှက်ပျောသီး ၂ လုံးစား၏ ရေသောက်ပြီး ရေချိုးလိုက်၏ တောစိုးနတ်ကြီးကို ကျေးဇူးတင်မိ၏။ သူကြောင့်သာ မဟာမြိုင် ကိုယ်တော်ကြီးနဲ့တွေ့ရ၏။
မောင်မင်းကြီးသားတောဆိုးနတ်ကို ကျေးဇူးတင်မဆုံး ဖြစ်မိ၏။ဂူဝရှေ့ တွင် သုဂတော ၅ ချက် ၁၂ ပါတ်စိပ်၏။ (တဟိ ံ တဟိ ံ) ၉ ပါတ်စိပ်၏။ညနေပိုင်းတွင် ထိုင်လျှက် ထလျှက် ပုတီးစိပ်၏။၁၅ပါတ်ရ၏။ ညပိုင်းတွင်ဖယောင်းတိုင် ထွန်း၏။
နောက်နေ့ နံနက် ဂူပေါက်မှာ ( တဟိ ံတဟိ) ံပုတီး၉ပါတ် စိပ်၏ ပြီးလျှင် သုဂတော ၅ ချက်ဆက်စိပ်၏။အာရုံထဲတွင် ဘုရားလေးဆူ ဝန်းရံနေပုံဖူးရ၏။သုဂတော ၁၈ပါတ်အပြီး ဂူပေါက်ဝမှ လျှပ်စီးလက်သလို ဝင်းခနဲ ဖြစ်သွား၍
ကျွနု်ပ် နောက်လန်သွား၏။ ညပိုင်းတွင်ပုတီး ၉ ပါတ်ရ၏ ဂူထိပ်က မြွေဆင်းလာသကဲ့သို့ တဝေါဝေါ အသံကြားရ၏။တောင်ထိပ်ကဇရပ်ပြိုလဲသကဲ့သို့ကြားရ၏။ နောက်ကလဲ လူလျှေက်နေသကဲ့သို့ ထင်ရ၏။
ပုတီး ဆက်စိပ်နေ၏။ပုတီးပတ် ၁၅ ပါတ်ပြီ်သောအခါ နံနက် ၄ နာရီ ခန့် ရှိနေ၏။ ထိုအခိုက်လေတိုက်လာ၍ ဖယောင်းတိုင် ငြီမ်းသွား၏ “ဂျိန်း ဂျိန်း မည်သံကြား၍ ကြည့်လိုက်သော်အခါ တစ်ပေ ခန့်တံခါး ဟ ပြီးပွင့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရ၏။
မ်းသာလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ ဂူ အတွင်းမှ အလင်းရောင်ထွက်နေပြီး လင်းထိန်နေ၏။ ဖယောင်းတိုင် ငြိမ်းသွားသော်လည်းဂူ အတွင်းမှထွက်သော အလင်းရောင်ကြောင့် အာလုံးကို မြင်နေရသည်။ လွယ်အိတ်၊ သင်းပိုင်၊
နှစ်ထပ် သင်္ကန်းကို ယူ၍ ဂူပေါက်ထဲသို့ ဘေးစောင်း ဝင်လိုက်၏။ ချောင်ချောင်ဝင်နိုင်၏။ အပြင်တွင် အေးသလောက် အထဲတွင် နွေးနေ၏။ လျောင်းတော်မူနေသော အရှင်ကသ၁ဖထံ ချဉ်းကပ်လျှက် အားပါးတရ ဝပ်တွား၍
သက်စေ့အကြီမ်ပေါင်း ၃၀ ထိခြင်း ငါးဖြာဖြင့်ဝပ်ချ၏။ပရိကံယူပြီးပုတီး ၂၇ ပါတ် စိတ်၏။(၁၃၁၆ ခု တပို့တွဲလဆန်း ၅ ရက် သောကြာနေ့ နံက့် ၉:၄၅)နာရီ အလောင်းတော်မှာ ကျောက်ညိုပြားကြီးပေါ်၌ပက်လက်ရှိ နေ၏။
ထိုထုု ၁ တောင်၊ အလျား ၉ တောင်၊ အနံ ၄ တောင်၂ မိုက်ရှိ ကျောက်ညိုပြားပေါ်တွင် ပတ္တမြားမြ စိန် ပုလဲစသော ရတနာ အပြည့် ရှိ၏။ ရောင်စဉ်များ တဖြတ်ဖြတ်နှင့်တောက်ပ ဖျာထွက်နေ၏။ ဝတ်ရုံထားသော သင်္ကန်းမှာ သစ်ခေါက်အရောင်ဆိုး ဖြစ်၍
ဆွေးမြေ့နေ၏။ ဦးခေါင်းတော်တွင် ဆံအုံက ဆန်ကောဝိုင်း ပမာဏရှိ၍ ရှုပ်ထွေးနေ၏။ နဖူးပေါ်ကျ နေသော ဆံတော်ကို တိုင်းကြည့်ရာ ၅ တောင်နှင့် လက် ၃ လုံးရှိ၏။ မျက်လုံး မှိတ် နေ၏။ နထင်နရင်းများမကျပေ။
လူရှင်တစ်ယောက် အိပ်နေ သကဲ့သို့ ဖြစ်၏။နှုတ်ခမ်းမွေးများလည်းရှည်ထွက်နေကြ၏။ချေ လက်သည်းများက ရှည်နေ၏။ လက််များကလူရှင် သကဲ့သို့ကွေး၍ရ၏။ အသားအရေ ကလည်း ပျော့ပြောင်း နေ၏။ လက်သည်း ၂ လက်မခန့် ရှည်နေ၏။
ဘုရားထုရန်လက်သည်းများ ညှပ်ယူခဲ့၏။(နောင်တွင်ခြေသည်းလက်သည်းများကို ဘုရားထုရာတွင် ထာပနာထည့်သွင်းခဲ့၏) အလွန်ပီတိဖြစ်၍ ကြည်ညိုလှသဖြင့် နှစ်ထပ် သင်္ကန်ကြီးကို လွှမ်းလှူလိုက်၏။ အလျားလိုက်လွှမ်းက
ဒူးဆစ်အောက် ခန့်သာ ရောက်၏။ အနံလိုက် လွှမ်းသောအခါ ခြေသလုံး သုံးချိုးတစ် ချီူး လောက်အထိကျ၏။ အလွန်အံ့သြမိ၏။ကိုယ်တောြ်ကီး အရပ် ၆ တောင် ၁ ထွာနှင့် လက် ၃ လုံး ရှိ၏။မြေသပိတ်တော်က၊ သပိတ်ဖုံး၊သပိတ်ခြေမရှိ။
အဝမှာ ၂ တောင်ပြည့်ရန် လက် ၁ လုံးလျော့၏။ ကိုယ်တော် နှင့် ၃ တောင် အကွာတွင် အမြဲလင်းနေသော ကျောက်ဖယောင်းတိုင်ကြီး ၃ တိုင်က လူ့တစ်ရပ်ခန့့်် မြင့်၏။ လုံးပတ် ၂ထွာနှင့် လက် ၁ အုပ်ရှိ၏။ အောက်ခြေတွင်
အင်တုံပက်ကြီးများ ခံထား၏။ ခေါင်းရင်းတွင်လှည်းဘီးခန့် ပန်းဆိုင်းကြီး ၂ ခုကို တွဲလွဲ ဆွဲ ထား၏။ လတ်ဆတ်သော ပန်းနံ့များ လိုဏ်ဂူအတွင်း မွှေးပျံ့နေ၏။ကြားဖူး ထားသည်မှာ ဂူပေါက်အဝင် ဝ ရေစီးကြောင်းးတွင်
သစ်သားပြား အပေါ်လှူ ရန်ရတနာပစ္စည်းတင်ပြီး မျှောပါက ပြန်ထွက်လာ သောအခါ ထိုရတနာပစ္စည်း ပြန်ပါမလာဟု ကြားဖူး၏။နတ်များက ဆောင်ဟန်တူ၏။ ဤနည်းဖြင့် လှူ ဒါန်း ထားဟန်ရှိသော
ရွှေဆွဲကြိုး လက်ကော် လက်စွပ် ခြေကျင်း နားဋောင်း ရွှေပြား ငွေပြားများမှာ လှည်း ၅ စီးတိုက်ခန့် ရှိမည်ထင်၏ ။ရွှေ ငွေပန်းခိုင် တံခွန် ကုက္ကား များက ငါးဆယ် ခန့် ရှိမည်။ ကြေးစည် အကြီး အသေး အထပ်က လူ့တစ်ရပ်ခန့် ရှိမည်။ ရွှေခွက် ငွေခွက်များလည်း
အများအပြားတွေ့ရ၏။ မျက်နှာကြက်တွင် ရုပ်သေးရုပ်များ ကျောက်မောင်းများ တွဲလွဲ ကျနေ၏။ ရှင်သူငယ် အလင်း အပေါက်မှာ ၂ တောင်ခန့်ကျယ်၍ အမြင့် ပေ ၂၀ ခန့်၌ ရှိ၏။ ထိုအပေါက်မှ နေရောင်ဝင်၏။ နံရံများ တွင် ရွှေချထားသော
ဘုရားပုံတော်များ ကွက်တိကွက်ကြား ရှိနေသေး၏ ။ ဂူကြီးမှာ အလျား ၄၇ တောင် အနံ ၃၇ တောင် ခန့်ရှိ၏။ ရွှေပုံ ကြီး နေရာတွင် ဆက်တိုင်း၍မရတော့ပါ။ကြည်ညို စိတ်ဖြင့် တိုင်းထွာချိန် တစ်ရီ နာရီ ကျော်သွား၏ ။ငှက်ပျောတစ်ဖီး ရေဆေး၍ ဆွမ်းကပ်လှုလိုက်၏ ။
ပီတိ ထောမနဿ ဖြင့်အဓိဋ္ဌာန် စခန်းကို ဆက်ရပါတော့မည်။ ကျွန်ုပ်သည် အလောင်းတော်ကဿပ လှိူင််ဂူတော်အတွင်း ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ပြီး ၄၅ ရက်အဓိဌာန် ပုတီးအားလုံးပြီး၍ အဓိဌာန်ချပြီး ကုသိုလ်အဘို့ကို ၃၁ဘုံသားတို့အား
စုံစုံလင်လင် အမျှပေးဝေလိုက်သောအခါ တတောလုံးတတောင်လုံး ပဲ့တင်ထပ်အောင် သာဓုခေါ်သံများကြားရတော့၏။ သာဓုသံခေါ်များသည် ၅ မိနစ်ခန့်ကြာသည်အထိ ကြားနေရ၏။အသံများငြိမ်သွားသောအခါ အလောင်တော ်ကဿပကိုယ်တော်ကြီး အားလှူ ဒါန်းထား သော
နှစ်ထပ်သင်္ကန်းကြီးကိုခါ၍ သေသပ်စွာ ခြုံပေးပြီး ကိုယ် တော်မြတ်ကြီးရှေ့တွင် ပရိတ်များ၊ ဘုရားရှိခိုး ဂါထာ ၁၀၀ ကျော်ဖြင့် အားရအောင် ရှစ်ခိုးပြီး ၅၂၈ သွယ် မေတ္တာပို့ ကောင်းမှု့များကို အမျှဝေပြီး နာရီကြည့်လိုက်ရာ နံနက်၆နာရီထိုးပေပြီ။
အားရစွာကန်တော့ပြီး နောက်လှည့်ကြည့် လိုက်သောအခါ လူတစ်ယောက်ကိုတွေ့ရ၏။ “အသင်ဘယ်သူလဲ” ဟုမေးတော့ “ဤတောင်စောင့်နတ်ပါ” ဟုပြော၏။ ထိုနတ်က “တပည့်တော် အရှင်မြတ်ကို ပြစ်မှားမိသမျှ
တောင်းပန်ပါတယ် ” ဟုပြောပြီး ငိုတော့၏။“ဘာပြုလိုငိုတာလဲ ” မေးတော့ “အရှင်ဘုရားက ဒီနေ့ပြန်မှာ ဆိုတော့ တပည့်တော်တို့မှာ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ပါ ဘုရား ” ဟုဆိုပြီးငို တော့၏။ ကျွနု်ပ်က တရားဟောပြီး နှစ်သိမ့်ရ၏။
ကိုယ်က အလောင်းတော်ကဿ သ၁ဖကိုယ်တော်ကြီး နှင့် ခွဲရမှာမို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့အထဲ သူကလာငိုနေပြန်၏။စိတ်ကိုထိန်းချုပ်ထားရ၏။ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိ၏။ အားတင်း၍ ကိုယ်တော ်မြတ်ကြီးကို ကန်တော့ဆုတောင်ပြီး အပေါက်ဝဘက် လှည့်လိုက်၏။ ထိုအခိုက်
ဝင်းခနဲဖြစ်သွား၍ ကိုယ်တော် ်မြတ်ကြီး ဘက်လှည့်၍ကြည့်လိုက် သောအခါ ရောင်ခြည်တော်မှာ အလောင်းတော် ကဿ ပ ဦးခေါင်တော်မှ တဖြတ်ဖြတ်လက်ကာ ထွက်ပေါ်နေခြင်း ဖြစ်၏။ ကျွနု်ပ်က ပြန်လှည့်လာပြီးလက်အုပ်ချီ၍ ဖူးနေမိ၏။
ရောင်ခြည်တော်မှာ ခေါင်းတော်မှ ရင်ဘတ်တော်၊ ရင်ဘတ်တော်မှ ညာလက်တော်၊ ညာလက်တော်မှဘယ်လက်တော်၊ ဘယ်လက်တော်မှ ဝမ်းတော်၊ဝမ်းတော်မှ ပေါင်တော်၊ခြေသလုံးတော်၊ ခြေဖျားတော်များ တိုင်အောင်
အစဉ်လျှောက်ပြီး လူးလားခေါက်ပျံ ပြုနေ၏။ကျွနု်ပ်လည်းဖူး၍မဝအောင်ဖြစ်နေမိ၏။ အလင်း ရောင်ခြည်တော် သည် အစိမ်းရောင်နှင့် အဖြူရောင်များဖြစ်၏။ မီးညွှန့်ကဲ့သို့ တဖြတ်ဖြတ်နှင့် တောက်ပနေ၏။
နောက်ဆုံး ခြေဖျားတော် ရောက်မှ ပျောက်သွားလေ၏။ ပေါ်လာလေဦ းမလား ဟု ုစောင့်ကြည့် နေသေး၏။ နောက်ဆုံးပေါ်မလာတော့မှ အပေါက်ဘက် ထွက်လာတော့၏။ ဂူပေါက်ဝ အပြင်လည်း ရပ်လိုက်ရော အောင်ပြီ အောင်ပြီ အောင်ပြီ ဟူသော
အသံကြီး သုံးခွန်း အော်သံကြားရ၏။ ကျွန်ုပ်မှာကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်းထနေမိတော့၏။ဤမှတ်စုကိုဖတ်မိသော သူတော်ကောင်းအပေါင်းတို့ကိုလည်း ကျွန်ုပ်က အမျှပေးဝေပါ၏။
အမျှရ၍ ကျန်းမာ ချမ်းသာခြင်း သည် ဟောတု ဖြစ်ကြပါစေ ကုန်သတည်း။ ကုသိုလ် အမျှ အမျှ အမျှ။ ခရက်ဒစ် အရှင်ဝါယာမာဘိဝံသ ကူးယူဝေမျှ ပူဇော်ပါသည်။
Credit
Zawgyi
ေက်ာ္ေအာင္စံထား ဆရာေတာ္၏ အေလာင္းေတာ္ ကႆပ ခရီးသြားမွတ္တမ္းမွ ဖတ္၍အဆင္ေျပရန္ အတိုခ်ဳံး၍ ျပန္လည္ကူးယူ ေရးသားခဲ့ပါသည္။ အမရပူရၿမိဳ႕ သတၱမေျမာက္ေက်ာ္ေအာင္စံထား ဆရာေတာ္
အရွင္ဝါယမာဘိဝံသ သည္ ၁၃၁၆ ခု တပို႔တြဲလဆန္း ၁ ရက္ေန႔တြင္ အေလာင္းေတာ္ ကႆသ ဖလႈိဏ္ဂူရွိရာသို႔ စတင္ခရီးထြက္လာ၏။ ကပိုင္မွတဆင့္ ေတာႀကီးအတြင္းသို႔ေျခလွ်င္ ႂကြခဲ့၏။ ေခ်ာင္းမႀကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး
လူသြားလမ္းေလး အတိုင္းလာခဲ့ရာ သစ္ပင္ကြယ္မွ ေခြးတစ္ေကာင္ ထြက္လာၿပီး ေရွ႕တည့္တည့္မွ လမ္းျပသြား၏။ ေနာက္က်ေနလွ်င္ ေစာင့္ေန၏။ ေၾကးစည္သံ ၾကားရ၍ ဘုရားအာ႐ုံေရာက္၏။ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္ႀကီးပရိနိဗၺာန္ျပဳ ေနပုံအာ႐ုံတြင္ကိုဖူးရ၏။
ထိုေနရာမွ ေအာက္လႈိဏ္ဂူသို႔ ေက်ာက္တုံးမ်ား နင္းၿပီး ဆင္းလာခဲ့၏။ေမွာင္ေန၍ စမ္းတဝါးဝါးျဖင့္သာ။ ေအာက္သို႔ေရာက္လ်င္လႈိဏ္ဂူဝကိိုု ေက်ာက္တုံးႀကီးတစ္ခုက လွ်ာထိုးသကဲ့သို႔ ပိတ္ေန၏။ ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခုက
ေက်ာက္တုံးႀကီး ေအာက္ေျခအတြင္း စီးဝင္သြားၿပီး တဖက္မွ ျပန္ထြက္လာ၏။ထိုေရစီးေၾကာင္းမ်ား ၾကားတြင္ ေရသႏုပ္ သင္းပိုင္ကိုခင္းၿပီးရွိခိုး၏။ အမွ်ေဝ၏။အလင္းတိုင္ ၃ တိုင္ မီးပူေဇာ္၏။သစၥာျပဳ၍ ပုတီး ၂ ပါတ္စိပ္၏။ ဂူအေပါက္ကလႈပ္ေန၏။
ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ဂူတြင္ ေႏြးေန၏။ခရီးပန္းလာ၍ ေခတၱအိပ္လိုက္၏။ ႏိုးလာ ေသာအခါ ည ၁၂ နာရီ ရွိေန၏။၊ “သုဂေတာ ငါးခ်က္ ဂါထာကို ယေန႔မွ ၄၅ ရက္အတြင္း ပါတ္ေရ ကိုးေထာင္ ျပည့္ေအာင္စိပ္ပါမည္ဟုုသစၥာအဓိ႒ာန္ျပဳ ၏။
မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားျဖစ္ပါက ၇ ရက္ အတြင္း ဂူ ပြင့္၍ အထဲဝင္ၿပီး ပုတီးစိပ္ႏိုင္ပါေစသား ဟု ပ႒ာနျပဳလိုက္၏။ ထိုအခါဂူႀကီး တျဖစ္ျဖစ္ျမည္သြားေလ၏။ ဂူအမိုးက ေက်ာက္စက္ေရမ်ား က်ေန၏။
လင္းႏို႔ေခ်း နံ႔ ဆိုး႐ြား လွ၏။ သန္းေခါင္ေက်ာ္၌ ေအးစိမ့္လာ၏။ႏွစ္ထပ္ သခၤန္းႀကီး ၿခဳံ ထားသျဖင့္ ခံႏိုင္ေသး၏။ပုတီး ၆ ပါတ္စိတ္အၿပီး ဂူအဝတြင္ လမ္းေလွ်ာက္၍ စိပ္၏ ။ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းထာ၍ ျမင္ရ၏။
က်ား ဟိန္းသံမ်ား ေႁမြတြန္သံမ်ား ပီပီသသ ၾကားရ၏။ခႏၶာကိုယ္ကို ဘုရားလႉ ထားၿပီ ျဖစ္၍ေသ႐ုံအျပင္ မပိုႏိုင္ဟု စိတ္တင္းထားၿပီး ပုတီးကိုသာ တြင္တြင္စိတ္၏။ ပုတီး ၁၀ ပါတ္ ရေသာအခါ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေဝ လိုက္၏။
သာဓုေခၚသံမ်ား ေတာေတာင္တစ္ခုလုံး ဆူညံစြာ ၾကားရ၏။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ နတ္ေတြ ရွိသားပဲဟု အားတက္လာ၏။ နံနက္ေလးနာရီတြင္ သုဂေတာ ၅ခ်က္ ထပ္မံစိတ္ျပန္၏။နံနက္လင္းေသာ္ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေဝ၏။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး္ စားစရာရႈာရ၏။ ဂူအထက္ ေျမာက္ဘက္သို႔သြားေသာ္ ငွက္ေပ်ာ ေတာႀကီး ေတႊုရ၏ ငွက္ေပ်ာသီးမွည့္ ၂ ဖီးခူလာ၏။ ေရေဆးၿပီး ဆြမ္းေတာ္ ကပ္၍ ၃ လုံးစားလိုက္၏။ စားၿပီးလွ်င္
ေရခ်ိဳး သင္းပိုင္ေနလွန္း ဧကသီကို တစ္ပိုင္းဝတ္ တစ္ပိုင္းၿခဳံၿပီး ေနပူဇာ လႈံရင္း ပုတီးစိတ္၏ည ၁၂ နာရီထိုးေသာအခါ ပုတီးအပါတ္ေရ ေပါင္း ၃၆ ပါတ္ရ၏ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေဝၿပီး အိပ္လိုက္၏။ တစ္ခ်က္ခြဲေသာ္ ႏိုးလာၿပီးပုတီးဆက္စိပ္၏
၃ ပါတ္ေလာက္ေရာက္ေသာအခါ ေနာက္ ေက်ာကို တြန္းလိုက္သလိုခံစားရၿပီး ေရွ႕စိုက္သြား၏။ နဖူးႏွင့္ ့္ေျမမထိေအာင္ ထိန္းထားရ၏ လွည့္ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း အဓိ႒ာန္္ထားေသာေၾကာင့္ သီးခံလိုက္ရ၏။ ဆက္စိပ္၏။
ခင္းထိုင္ထားေသာ သင္းပိုင္ႏွင့္အတူလူပါႂကြ တက္လာၿပီး အထက္ေျမာက္ေနသည္ဟု ထင္ရ၏။ ပုတီးပါတ္ေရ မပ်က္ေအာင္ အေတာ္ သတိထားရ၏။တဖန္ ေရသႏုပ္သင္းပိုင္က ပူလာ၏။ထိုင္ခြင္ဖ်က္ခ်င္ ေလာက္ေအာင္
ပူလာေသာ္လည္း ဆက္စိပ္၏။ ပုတီး ၉ ပါတ္ရ၍ အဓိ႒ာန္ခ်ၿပီး ေမတၱာပို႔ အမွ်ေဝလိုက္ရာ ယက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္သံမ်ား ၾကားရ၏။၃ နာရီထိုးခါနီးၿပီ။ဆက္ၿပီး ၉ပါတ္စိပ္၏။ ၃ ပါတ္ေလာက္ ေရာက္ေသာအခါ
ေရွ႕တည့္တည့္က ဝင္းခနဲျဖစ္သြား၏။ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မိ၏ ဝင္းလက္ေတာက္ပၿပီး ႏြားမ်က္လုံးေလာက္ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကိုေတြ႕ရ၏ စူးရွေသာအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ပိတ္ လိုက္လုပ္ၿပီးစိတ္ရ၏။ အလင္းေရာင္က
ေရွ႕တိုးလာလိုက္ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ျဖင့္ မ်ားစြာေႏွာင့္ယွက္ေန၏။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ပုတီးေတာ့အပ်က္မခံႏိုင္ဆိုၿပီး အထူးဂ႐ုစိုက္စိတ္ေန၏။ပုတီး ၉ပါတ္ျပည့္ေသာအခါ ထိုင္ခြင္ျဖဳတ္၍ ေက်ာခင္း အေညာင္းဆန႔္မိ၏။ ပက္လက္ ေစာင္းလွ်က္ဘာမွမျဖစ္။
ေမွာက္လိုက္ ေသာအခါ ေက်ာေပၚ ခြစီးထားသလိုျဖစ္ၿပီးမထႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ပုတီးဆက္စိပ္ေန၏။ပုတီး ၃ ပါတ္ရေသာအခါ တစ္ကိုယ္လုံး ေပါ့ပါးသြား၏။အာ႐ုံ လာခါနီးတြင္ ပုတီးဆက္စိပ္၏။ ေမာသလိုျဖစ္လာေသာ္လည္းဆက္စိပ္ေန၏။
၆ ပၚတ္ခန္ ရေနခ်ီန္တြင္ လူဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း မသိ။ကိုယ္ေတာ္ ထ ထ ဟုအသံၾကားရ၍ ၾကည့္လိုက္ ေသာအခါ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးကကြၽႏု္ပ္ေခါင္း လက္ ရင္ဘတ္တို႔ကို ေဆးလူး ေပးေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။
“ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ ဘုရား ဟုေမးလိုက္ ေသာအခါ “ဒအေလာင္းေတာ္ကႆ ေတာစိုး နတ္ က ေကာင္းတာ က်င့္ေနတာကိုမႀကိဳက္။အရက္ေသာက္ကာမအေၾကာင္း ေျပာသူေတြမွ သေဘာက်တာ။
ကိုယ္ေတာ္ေလးက ေမတၱာပို႔။ အမွ်ေဝ။ နတ္မ်ားက ေမတၱာခံယူၾက ဖူးေမ်ာ္ၾကေတာ့ သုတို႔မေနႏိုင္ဘူး။ နတ္မ်ားရွင္းတဲ့အခိုက္ မူးေမ့ထုံထိုင္းေစတဲ့ အသီးမ်ားကို ေလအထက္က အခိုးလႊတ္ၿပီး မူးေမ့ေစတယ္။ တပည့္ေတာ္သိလို႔သာေပါ့။
ႏို႔မို႔ မလြယ္ဘူး။မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ဆုံးမ ရမယ္ဟုေျပာ၏။ ဘယ္ကႂကြလာေၾကာင္း ေမးေလ်ာက္ရာေျမာက္ဘက္ မိုင္ ၃၀ ေလာက္ေဝးတဲ့ ေတာမွာ သီတင္းသုံးတဲ့ မဟာၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေၾကာင္သိရ၏။
ပၪၨင္းေလး အဓိ႒ာန္ေၾကာင့္ မနက္ျဖန္္ အာ႐ုဏ္တက္ေလာက္မွာ ဂူေပါက္ပြင့္ လိမ့္မယ္။ နမကၠာရထဲက“တဟိ ံ တဟိ ံ ပါရမီ သၪၥရံ စရံ၊ သဗၺိသုခ ပဒံ ပဒံ၊ နရာ နရာနံ သုခံ သမၻဝံ ဘဝံ၊
နေမာ နမာနံ ဇိန ပုံဂံ ဂဝံ ”ဂါထာ ကိုဂူေပါက္မွွာထိုင္ၿပီး ၉ ပါတ္စိပ္ပါ။ ၿပီးမွ အဓိ႒ာန္ ပုတီးဆက္စိပ္ရန္ မွာ၏။ ၁၁ နာရီ ထိုးခါနီးတြင္ ျပန္ ႂကြသြား၏။ ေရွ႕မွာတင္ ေပ်ာက္ သြား၏။အံ့ၾသေနမိ၏။
ငွက္ေပ်ာသီး ၂ လုံးစား၏ ေရေသာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္၏ ေတာစိုးနတ္ႀကီးကို ေက်းဇူးတင္မိ၏။ သူေၾကာင့္သာ မဟာၿမိဳင္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ရ၏။
ေမာင္မင္းႀကီးသားေတာဆိုးနတ္ကို ေက်းဇူးတင္မဆုံး ျဖစ္မိ၏။ဂူဝေရွ႕ တြင္ သုဂေတာ ၅ ခ်က္ ၁၂ ပါတ္စိပ္၏။ (တဟိ ံ တဟိ ံ) ၉ ပါတ္စိပ္၏။ညေနပိုင္းတြင္ ထိုင္လွ်က္ ထလွ်က္ ပုတီးစိပ္၏။၁၅ပါတ္ရ၏။ ညပိုင္းတြင္ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္း၏။
ေနာက္ေန႔ နံနက္ ဂူေပါက္မွာ ( တဟိ ံတဟိ) ံပုတီး၉ပါတ္ စိပ္၏ ၿပီးလွ်င္ သုဂေတာ ၅ ခ်က္ဆက္စိပ္၏။အာ႐ုံထဲတြင္ ဘုရားေလးဆူ ဝန္းရံေနပုံဖူးရ၏။သုဂေတာ ၁၈ပါတ္အၿပီး ဂူေပါက္ဝမွ လွ်ပ္စီးလက္သလို ဝင္းခနဲ ျဖစ္သြား၍
ကြၽႏု္ပ္ ေနာက္လန္သြား၏။ ညပိုင္းတြင္ပုတီး ၉ ပါတ္ရ၏ ဂူထိပ္က ေႁမြဆင္းလာသကဲ့သို႔ တေဝါေဝါ အသံၾကားရ၏။ေတာင္ထိပ္ကဇရပ္ၿပိဳလဲသကဲ့သို႔ၾကားရ၏။ ေနာက္ကလဲ လူေလွ်က္ေနသကဲ့သို႔ ထင္ရ၏။
ပုတီး ဆက္စိပ္ေန၏။ပုတီးပတ္ ၁၅ ပါတ္ၿပီ္ေသာအခါ နံနက္ ၄ နာရီ ခန႔္ ရွိေန၏။ ထိုအခိုက္ေလတိုက္လာ၍ ဖေယာင္းတိုင္ ၿငီမ္းသြား၏ “ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း မည္သံၾကား၍ ၾကည့္လိုက္ေသာ္အခါ တစ္ေပ ခန႔္တံခါး ဟ ၿပီးပြင့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။
မ္းသာလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ဂူ အတြင္းမွ အလင္းေရာင္ထြက္ေနၿပီး လင္းထိန္ေန၏။ ဖေယာင္းတိုင္ ၿငိမ္းသြားေသာ္လည္းဂူ အတြင္းမွထြက္ေသာ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ အာလုံးကို ျမင္ေနရသည္။ လြယ္အိတ္၊ သင္းပိုင္၊
ႏွစ္ထပ္ သကၤန္းကို ယူ၍ ဂူေပါက္ထဲသို႔ ေဘးေစာင္း ဝင္လိုက္၏။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ဝင္ႏိုင္၏။ အျပင္တြင္ ေအးသေလာက္ အထဲတြင္ ေႏြးေန၏။ ေလ်ာင္းေတာ္မူေနေသာ အရွင္ကသ၁ဖထံ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ အားပါးတရ ဝပ္တြား၍
သက္ေစ့အႀကီမ္ေပါင္း ၃၀ ထိျခင္း ငါးျဖာျဖင့္ဝပ္ခ်၏။ပရိကံယူၿပီးပုတီး ၂၇ ပါတ္ စိတ္၏။(၁၃၁၆ ခု တပို႔တြဲလဆန္း ၅ ရက္ ေသာၾကာေန႔ နံက့္ ၉:၄၅)နာရီ အေလာင္းေတာ္မွာ ေက်ာက္ညိဳျပားႀကီးေပၚ၌ပက္လက္ရွိ ေန၏။
ထိုထုု ၁ ေတာင္၊ အလ်ား ၉ ေတာင္၊ အနံ ၄ ေတာင္၂ မိုက္ရွိ ေက်ာက္ညိဳျပားေပၚတြင္ ပတၱျမားျမ စိန္ ပုလဲစေသာ ရတနာ အျပည့္ ရွိ၏။ ေရာင္စဥ္မ်ား တျဖတ္ျဖတ္ႏွင့္ေတာက္ပ ဖ်ာထြက္ေန၏။ ဝတ္႐ုံထားေသာ သကၤန္းမွာ သစ္ေခါက္အေရာင္ဆိုး ျဖစ္၍
ေဆြးေျမ့ေန၏။ ဦးေခါင္းေတာ္တြင္ ဆံအုံက ဆန္ေကာဝိုင္း ပမာဏရွိ၍ ရႈပ္ေထြးေန၏။ နဖူးေပၚက် ေနေသာ ဆံေတာ္ကို တိုင္းၾကည့္ရာ ၅ ေတာင္ႏွင့္ လက္ ၃ လုံးရွိ၏။ မ်က္လုံး မွိတ္ ေန၏။ နထင္နရင္းမ်ားမက်ေပ။
လူရွင္တစ္ေယာက္ အိပ္ေန သကဲ့သို႔ ျဖစ္၏။ႏႈတ္ခမ္းေမြးမ်ားလည္းရွည္ထြက္ေနၾက၏။ေခ် လက္သည္းမ်ားက ရွည္ေန၏။ လက္္မ်ားကလူရွင္ သကဲ့သို႔ေကြး၍ရ၏။ အသားအေရ ကလည္း ေပ်ာ့ေျပာင္း ေန၏။ လက္သည္း ၂ လက္မခန႔္ ရွည္ေန၏။
ဘုရားထုရန္လက္သည္းမ်ား ညႇပ္ယူခဲ့၏။(ေနာင္တြင္ေျခသည္းလက္သည္းမ်ားကို ဘုရားထုရာတြင္ ထာပနာထည့္သြင္းခဲ့၏) အလြန္ပီတိျဖစ္၍ ၾကည္ညိဳလွသျဖင့္ ႏွစ္ထပ္ သကၤန္ႀကီးကို လႊမ္းလႉလိုက္၏။ အလ်ားလိုက္လႊမ္းက
ဒူးဆစ္ေအာက္ ခန႔္သာ ေရာက္၏။ အနံလိုက္ လႊမ္းေသာအခါ ေျခသလုံး သုံးခ်ိဳးတစ္ ခ်ီဴး ေလာက္အထိက်၏။ အလြန္အံ့ၾသမိ၏။ကိုယ္ေတာျ္ကီး အရပ္ ၆ ေတာင္ ၁ ထြာႏွင့္ လက္ ၃ လုံး ရွိ၏။ေျမသပိတ္ေတာ္က၊ သပိတ္ဖုံး၊သပိတ္ေျခမရွိ။
အဝမွာ ၂ ေတာင္ျပည့္ရန္ လက္ ၁ လုံးေလ်ာ့၏။ ကိုယ္ေတာ္ ႏွင့္ ၃ ေတာင္ အကြာတြင္ အၿမဲလင္းေနေသာ ေက်ာက္ဖေယာင္းတိုင္ႀကီး ၃ တိုင္က လူ႔တစ္ရပ္ခန႔့္္ ျမင့္၏။ လုံးပတ္ ၂ထြာႏွင့္ လက္ ၁ အုပ္ရွိ၏။ ေအာက္ေျခတြင္
အင္တုံပက္ႀကီးမ်ား ခံထား၏။ ေခါင္းရင္းတြင္လွည္းဘီးခန႔္ ပန္းဆိုင္းႀကီး ၂ ခုကို တြဲလြဲ ဆြဲ ထား၏။ လတ္ဆတ္ေသာ ပန္းနံ႔မ်ား လိုဏ္ဂူအတြင္း ေမႊးပ်ံ႕ေန၏။ၾကားဖူး ထားသည္မွာ ဂူေပါက္အဝင္ ဝ ေရစီးေၾကာင္းးတြင္
သစ္သားျပား အေပၚလႉ ရန္ရတနာပစၥည္းတင္ၿပီး ေမွ်ာပါက ျပန္ထြက္လာ ေသာအခါ ထိုရတနာပစၥည္း ျပန္ပါမလာဟု ၾကားဖူး၏။နတ္မ်ားက ေဆာင္ဟန္တူ၏။ ဤနည္းျဖင့္ လႉ ဒါန္း ထားဟန္ရွိေသာ
ေ႐ႊဆြဲႀကိဳး လက္ေကာ္ လက္စြပ္ ေျခက်င္း နားေဋာင္း ေ႐ႊျပား ေငြျပားမ်ားမွာ လွည္း ၅ စီးတိုက္ခန႔္ ရွိမည္ထင္၏ ။ေ႐ႊ ေငြပန္းခိုင္ တံခြန္ ကုကၠား မ်ားက ငါးဆယ္ ခန႔္ ရွိမည္။ ေၾကးစည္ အႀကီး အေသး အထပ္က လူ႔တစ္ရပ္ခန႔္ ရွိမည္။ ေ႐ႊခြက္ ေငြခြက္မ်ားလည္း
အမ်ားအျပားေတြ႕ရ၏။ မ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္မ်ား ေက်ာက္ေမာင္းမ်ား တြဲလြဲ က်ေန၏။ ရွင္သူငယ္ အလင္း အေပါက္မွာ ၂ ေတာင္ခန႔္က်ယ္၍ အျမင့္ ေပ ၂၀ ခန႔္၌ ရွိ၏။ ထိုအေပါက္မွ ေနေရာင္ဝင္၏။ နံရံမ်ား တြင္ ေ႐ႊခ်ထားေသာ
ဘုရားပုံေတာ္မ်ား ကြက္တိကြက္ၾကား ရွိေနေသး၏ ။ ဂူႀကီးမွာ အလ်ား ၄၇ ေတာင္ အနံ ၃၇ ေတာင္ ခန႔္ရွိ၏။ ေ႐ႊပုံ ႀကီး ေနရာတြင္ ဆက္တိုင္း၍မရေတာ့ပါ။ၾကည္ညိဳ စိတ္ျဖင့္ တိုင္းထြာခ်ိန္ တစ္ရီ နာရီ ေက်ာ္သြား၏ ။ငွက္ေပ်ာတစ္ဖီး ေရေဆး၍ ဆြမ္းကပ္လႈလိုက္၏ ။
ပီတိ ေထာမနႆ ျဖင့္အဓိ႒ာန္ စခန္းကို ဆက္ရပါေတာ့မည္။ ကြၽႏ္ုပ္သည္ အေလာင္းေတာ္ကႆပ လွိူင္္ဂူေတာ္အတြင္း ဝင္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၄၅ ရက္အဓိဌာန္ ပုတီးအားလုံးၿပီး၍ အဓိဌာန္ခ်ၿပီး ကုသိုလ္အဘို႔ကို ၃၁ဘုံသားတို႔အား
စုံစုံလင္လင္ အမွ်ေပးေဝလိုက္ေသာအခါ တေတာလုံးတေတာင္လုံး ပဲ့တင္ထပ္ေအာင္ သာဓုေခၚသံမ်ားၾကားရေတာ့၏။ သာဓုသံေခၚမ်ားသည္ ၅ မိနစ္ခန႔္ၾကာသည္အထိ ၾကားေနရ၏။အသံမ်ားၿငိမ္သြားေသာအခါ အေလာင္ေတာ ္ကႆပကိုယ္ေတာ္ႀကီး အားလႉ ဒါန္းထား ေသာ
ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးကိုခါ၍ ေသသပ္စြာ ၿခဳံေပးၿပီး ကိုယ္ ေတာ္ျမတ္ႀကီးေရွ႕တြင္ ပရိတ္မ်ား၊ ဘုရားရွိခိုး ဂါထာ ၁၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ အားရေအာင္ ရွစ္ခိုးၿပီး ၅၂၈ သြယ္ ေမတၱာပို႔ ေကာင္းမႈ႕မ်ားကို အမွ်ေဝၿပီး နာရီၾကည့္လိုက္ရာ နံနက္၆နာရီထိုးေပၿပီ။
အားရစြာကန္ေတာ့ၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္ လိုက္ေသာအခါ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ရ၏။ “အသင္ဘယ္သူလဲ” ဟုေမးေတာ့ “ဤေတာင္ေစာင့္နတ္ပါ” ဟုေျပာ၏။ ထိုနတ္က “တပည့္ေတာ္ အရွင္ျမတ္ကို ျပစ္မွားမိသမွ်
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ” ဟုေျပာၿပီး ငိုေတာ့၏။“ဘာျပဳလိုငိုတာလဲ ” ေမးေတာ့ “အရွင္ဘုရားက ဒီေန႔ျပန္မွာ ဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔မွာ ဝမ္းနည္းလြန္းလို႔ပါ ဘုရား ” ဟုဆိုၿပီးငို ေတာ့၏။ ကြၽႏု္ပ္က တရားေဟာၿပီး ႏွစ္သိမ့္ရ၏။
ကိုယ္က အေလာင္းေတာ္ကႆ သ၁ဖကိုယ္ေတာ္ႀကီး ႏွင့္ ခြဲရမွာမို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့အထဲ သူကလာငိုေနျပန္၏။စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားရ၏။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ၏။ အားတင္း၍ ကိုယ္ေတာ ္ျမတ္ႀကီးကို ကန္ေတာ့ဆုေတာင္ၿပီး အေပါက္ဝဘက္ လွည့္လိုက္၏။ ထိုအခိုက္
ဝင္းခနဲျဖစ္သြား၍ ကိုယ္ေတာ္ ္ျမတ္ႀကီး ဘက္လွည့္၍ၾကည့္လိုက္ ေသာအခါ ေရာင္ျခည္ေတာ္မွာ အေလာင္းေတာ္ ကႆ ပ ဦးေခါင္ေတာ္မွ တျဖတ္ျဖတ္လက္ကာ ထြက္ေပၚေနျခင္း ျဖစ္၏။ ကြၽႏု္ပ္က ျပန္လွည့္လာၿပီးလက္အုပ္ခ်ီ၍ ဖူးေနမိ၏။
ေရာင္ျခည္ေတာ္မွာ ေခါင္းေတာ္မွ ရင္ဘတ္ေတာ္၊ ရင္ဘတ္ေတာ္မွ ညာလက္ေတာ္၊ ညာလက္ေတာ္မွဘယ္လက္ေတာ္၊ ဘယ္လက္ေတာ္မွ ဝမ္းေတာ္၊ဝမ္းေတာ္မွ ေပါင္ေတာ္၊ေျခသလုံးေတာ္၊ ေျခဖ်ားေတာ္မ်ား တိုင္ေအာင္
အစဥ္ေလွ်ာက္ၿပီး လူးလားေခါက္ပ်ံ ျပဳေန၏။ကြၽႏု္ပ္လည္းဖူး၍မဝေအာင္ျဖစ္ေနမိ၏။ အလင္း ေရာင္ျခည္ေတာ္ သည္ အစိမ္းေရာင္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္မ်ားျဖစ္၏။ မီးၫႊန႔္ကဲ့သို႔ တျဖတ္ျဖတ္ႏွင့္ ေတာက္ပေန၏။
ေနာက္ဆုံး ေျခဖ်ားေတာ္ ေရာက္မွ ေပ်ာက္သြားေလ၏။ ေပၚလာေလဦ းမလား ဟု ုေစာင့္ၾကည့္ ေနေသး၏။ ေနာက္ဆုံးေပၚမလာေတာ့မွ အေပါက္ဘက္ ထြက္လာေတာ့၏။ ဂူေပါက္ဝ အျပင္လည္း ရပ္လိုက္ေရာ ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီ ဟူေသာ
အသံႀကီး သုံးခြန္း ေအာ္သံၾကားရ၏။ ကြၽႏ္ုပ္မွာၾကက္သီးမ်ား တျဖန္းျဖန္းထေနမိေတာ့၏။ဤမွတ္စုကိုဖတ္မိေသာ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ကိုလည္း ကြၽႏ္ုပ္က အမွ်ေပးေဝပါ၏။
အမွ်ရ၍ က်န္းမာ ခ်မ္းသာျခင္း သည္ ေဟာတု ျဖစ္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ကုသိုလ္ အမွ် အမွ် အမွ်။ ခရက္ဒစ္ အရွင္ဝါယာမာဘိဝံသ ကူးယူေဝမွ် ပူေဇာ္ပါသည္။
Credit
