သမၼတကေျပာလာရင္ေတာင္ ကေလးေတြ ကို မအပ္ႏိုင္ဘူး ဆို တဲ့ ဟသၤာ တ ခိုလႈံရာေဂဟာက မပုံပုံရဲ႕ ေၾကကြဲေပါက္ကြဲေနတဲ့ ႐ုပ္သံ
ၫႊန္ ခ်ဳပ္ ဒုၫႊန္ခ်ဳပ္မေျပာနဲ႔ သမၼတက ေျပာရင္ေတာင္ ပုံ႔ကေလးေတြကို လူမႈဝန္ထမ္းကို မအပ္ဘူး…ပုံ႔ပုံ႔ဆိုတဲ့မိန္းမက အမွန္တရားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေထာင္လဲ မေၾကာက္ဘူး တန္းလဲ မေၾကာက္ဘူး…ငါေသမွဘဲ ငါ့သားသမီးေတြရမယ္…
သူတို႔လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ ( ၇ ) ရပ္ကို ငါကတစ္ေယာက္ထဲလုပ္ေနလို႔ မႏိုင္မွာစိုးလို႔တဲ့…ရီရတယ္ တအား…လုပ္လာတာ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ ၅ ႏွစ္ထဲေရာက္လာၿပီ သိလား…ႏိုင္လို႔ လုပ္ေနတာ…ငါ့ရိပ္သာ ဘယ္လိုထားလဲ လာၾကည့္လို႔ရတယ္…
ခုမွလာၿပီး မႏိုင္မွာစိုးလို႔…ဘိုးဘြားဆို ဘိုးဘြားေစာင့္ေရွာက္ ကေလးေတြကိုေတာ့ အပ္ဖို႔ အႀကံေပးတယ္… လာမေျပာနဲ႔…ဘာအႀကံမွလဲ လာမေပးနဲ႔ ေသမွရမယ္…
ေနာက္ၿပီး တသက္လုံးလုပ္လာတာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ဘယ္သူမွ လာတခ်က္ဝင္မလုပ္ဘဲ…ခု တည္ေထာင္ခြင့္ျပဳမိန႔္တင္မွ ႀကီးၾကပ္ေရးေကာ္မတီအဖြဲ႕မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ေထြအုပ္ ( ဒါမွမဟုတ္) အမတ္တစ္ေယာက္ေယာက္ ထည့္ရမယ္တဲ့လား…ဘာလဲ မလုပ္ဘဲ ျဖစ္လာမွ ေနရာယူခ်င္တာလား…ဒီလူေတြက ဒါေတြလုပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ျပခ်င္တာလား…တကယ္မလုပ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ထဲ ေသေတာင္ မထည့္ႏိုင္ဘူး……
ေအး…ကြၽန္မတို႔ဘက္ကေတာ့ For Show လဲ လုပ္မျပႏိုင္ဘူး…ကေလးေတြလဲ မေပးႏိုင္ဘူး…အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပိုင္ူကလူမထည့္လို႔ ေဂဟာကို တည္ေထာင္ခြင့္မေပးႏိုင္ဘူး…သိမ္းမယ္ဆိုလဲ အပ္လိုက္မယ္…ခိုလႈံရာကို အရွက္မရွိ လက္တင္ေလး သိမ္းလိုက္ၾက…ကေလးေတြကိုေတာ့ ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ မေပးႏိုင္ဘူး…ငါ့ဟာငါ အေမြစားအေမြခံေမြးစားၿပီး ႐ုန္းကန္ေကြၽးမယ္…ရွင္းလား….
တစ္ခုေတာ့ သေဘာေပါက္ ခိုလႈံရာ ဆိုတာ ငါ့ႏွလုံးေသြးနဲ႔ ေမြးခဲ့ရတာ…ငါ့ရိပ္သာကို ႀကိဳက္တဲ့ လူကယ္ျပန္လက္ေအာက္က ရိပ္သာနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္လို႔ရတယ္…က်န္းမာေရးကအစ ဘယ္လို ေစာင့္ေရွာက္ထားတယ္ဆိုတာ…ငါ့ေလာက္မွ ငါ့အဘိုးအဖြားေတြကို ေကာင္းေကာင္းမထားႏိုင္ရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ၾက……
လူတစ္ေယာက္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း မတရားလုပ္ခံရတာေတြ တအားမ်ားလာရင္ အစြန္းတစ္ဖက္ကို ေရာက္သြားတတ္တယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႔…အဲ့လို ျဖစ္သြားတဲ့လူရဲ႕ အားဟာလည္း ကမာၻေတာင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႔….
Unicode
သမ္မတကပြောလာရင်တောင် ကလေးတွေ ကို မအပ်နိုင်ဘူး ဆို တဲ့ ဟင်္သာ တ ခိုလှုံရာဂေဟာက မပုံပုံရဲ့ ကြေကွဲပေါက်ကွဲနေတဲ့ ရုပ်သံ
ညွှန် ချုပ် ဒုညွှန်ချုပ်မပြောနဲ့ သမ္မတက ပြောရင်တောင် ပုံ့ကလေးတွေကို လူမှုဝန်ထမ်းကို မအပ်ဘူး…ပုံ့ပုံ့ဆိုတဲ့မိန်းမက အမှန်တရားနဲ့ ပတ်သက်လာရင် ထောင်လဲ မကြောက်ဘူး တန်းလဲ မကြောက်ဘူး…ငါသေမှဘဲ ငါ့သားသမီးတွေရမယ်…
သူတို့လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းစဉ် ( ၇ ) ရပ်ကို ငါကတစ်ယောက်ထဲလုပ်နေလို့ မနိုင်မှာစိုးလို့တဲ့…ရီရတယ် တအား…လုပ်လာတာ ၄ နှစ်ကျော် ၅ နှစ်ထဲရောက်လာပြီ သိလား…နိုင်လို့ လုပ်နေတာ…ငါ့ရိပ်သာ ဘယ်လိုထားလဲ လာကြည့်လို့ရတယ်…
ခုမှလာပြီး မနိုင်မှာစိုးလို့…ဘိုးဘွားဆို ဘိုးဘွားစောင့်ရှောက် ကလေးတွေကိုတော့ အပ်ဖို့ အကြံပေးတယ်… လာမပြောနဲ့…ဘာအကြံမှလဲ လာမပေးနဲ့ သေမှရမယ်…
နောက်ပြီး တသက်လုံးလုပ်လာတာ အုပ်ချုပ်ရေးက ဘယ်သူမှ လာတချက်ဝင်မလုပ်ဘဲ…ခု တည်ထောင်ခွင့်ပြုမိန့်တင်မှ ကြီးကြပ်ရေးကော်မတီအဖွဲ့မှာ အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းက ထွေအုပ် ( ဒါမှမဟုတ်) အမတ်တစ်ယောက်ယောက် ထည့်ရမယ်တဲ့လား…ဘာလဲ မလုပ်ဘဲ ဖြစ်လာမှ နေရာယူချင်တာလား…ဒီလူတွေက ဒါတွေလုပ်ပါတယ်ဆိုပြီး ပြချင်တာလား…တကယ်မလုပ်ဘဲ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ထဲ သေတောင် မထည့်နိုင်ဘူး……
အေး…ကျွန်မတို့ဘက်ကတော့ For Show လဲ လုပ်မပြနိုင်ဘူး…ကလေးတွေလဲ မပေးနိုင်ဘူး…အုပ်ချုပ်ရေး ပိုင်ူကလူမထည့်လို့ ဂေဟာကို တည်ထောင်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူး…သိမ်းမယ်ဆိုလဲ အပ်လိုက်မယ်…ခိုလှုံရာကို အရှက်မရှိ လက်တင်လေး သိမ်းလိုက်ကြ…ကလေးတွေကိုတော့ ဘယ်အကြောင်းနဲ့မှ မပေးနိုင်ဘူး…ငါ့ဟာငါ အမွေစားအမွေခံမွေးစားပြီး ရုန်းကန်ကျွေးမယ်…ရှင်းလား….
တစ်ခုတော့ သဘောပေါက် ခိုလှုံရာ ဆိုတာ ငါ့နှလုံးသွေးနဲ့ မွေးခဲ့ရတာ…ငါ့ရိပ်သာကို ကြိုက်တဲ့ လူကယ်ပြန်လက်အောက်က ရိပ်သာနဲ့ ယှဉ်ကြည့်လို့ရတယ်…ကျန်းမာရေးကအစ ဘယ်လို စောင့်ရှောက်ထားတယ်ဆိုတာ…ငါ့လောက်မှ ငါ့အဘိုးအဖွားတွေကို ကောင်းကောင်းမထားနိုင်ရင်တော့ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ စောင့်ကြည့်နေလိုက်ကြ……
လူတစ်ယောက်ဆိုတာ ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း မတရားလုပ်ခံရတာတွေ တအားများလာရင် အစွန်းတစ်ဖက်ကို ရောက်သွားတတ်တယ်ဆိုတာ မမေ့နဲ့…အဲ့လို ဖြစ်သွားတဲ့လူရဲ့ အားဟာလည်း ကမ္ဘာတောင် မီးဟုန်းဟုန်းတောက်စေတယ်ဆိုတာ မမေ့နဲ့….
