ဆယ်တန်းေ ကျာင်းသူေ လး တဦး ရဲ့ ရင်နင့်ဖွယ် ပရလောကဖြစ်ရပ်
ညောင်ပင် တန်းရွာမှ ကျောင်းဆရာကိုတင်လှနှင့် မထားမေတို့မှာ ရွှေစင်ဆိုတဲ့ သမီးချောလေးရှိတယ် တစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးပေါ့။ ရွှေစင်ဆိုတဲ့အတိုင်း တောသူပေမယ့် အသားဝင်းဝါ ပြီး ရွှေစင်ရုပ်လေးသမျှ လှပချောမောလေရဲ့ ရွှေစင်လေးဟာ ရုပ်ချောရုံသာမက စာပေကလည်းတော်တယ် ကြိုးလည်းကြိုးစားရှာတယ် ခုဆိုရွှေစင်လေးဟာ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းဖြစ်တဲ့ ဆယ်တန်းကျောင်းသူကြီးဖြစ်ခဲ့ပြီ။
ကျောင်းဆရာ ကိုတင်လှတို့ ရွာဟာ ဟိုးယခင်ကမူလတန်းထိပဲရှိတယ် နောက်ပိုင်း ကျောင်းနေကလေးများလာတာရယ် ကလေးတွေရဲ့ကြိုးစားအားထုတ်မှု့ကြောင့် အလယ်တန်းကျောင်းဖြစ်လာခဲ့တယ် ခုဆို အ.ထ.က ခွဲ ကျောင်းဖြစ်ခဲ့တာ သုံးနှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ နဝမတန်းနဲ့ ဒသမတန်းကိုမူ ရွာရှိ ဆရာ /မ များက အပြင်ကျူရှင်လေး ဖွင့်ပေးထားလေတယ် မြို့မှာလို guit တွေ ဝိုင်းတွေရှိဘူးလေ နဝမတန်းကိုတော့ ဆရာမ ဒေါ်ဖြူဖြူသက်အိမ်မှာ ဖွင့်ပြီး ဒသမတန်းကိုမူ ဆရာကိုတင်လှ အိမ်မှာဖွင့်ထားတယ် ကျူရှင်ကို မနက်ည ဖွင့်တယ် တစ်ဘာသာတစ်ယောက်နှုန်းနဲ့ ပေါင်းခြောက်ယောက်ပေါ့ ဒီနှစ်တော့ ညကိုက်ဆရာမပါခေါ်ထားတယ်။
ကျောင်းဆရာ ကိုတင်လှရဲ့ ဇနီးဖြစ်သူ မထားမေ ကလည်းပညာရေးကိုလည်းအားပေးသူဖြစ်တယ် သူကိုယ်တိုင်ကတော့ ငယ်စဉ်က ကျောင်းမနေခဲ့ရ သမီးကိုလည်းတော်စေချင်သည် သမီးဖြစ်သူကလည်းစာကြိုးစားတော့ မိန်းမသားပီပီ ကြွားဝါစိတ်လေးလည်းရှိတာပေါ့ သမီးဖြစ်သူကိုလည်း စာမတရားကျတ်ခိုင်းတာ ဆရာဝန်မကြီးဖြစ်အောင်တဲ့လေ ရွှေစင်လေးလဲကျတ်ရှာပါတယ် တစ်ရွာကျော်မှ ကိုတင်လှ ညီမရဲ့သမီးလေး သက်ထားလည်းဒီနှစ်ဆယ်တန်းမို့ ရွှေစင်တို့ အိမ်မှာပဲ နေတယ် ကျူရှင်လည်းတူ ကျောင်းလည်းတူ စာကျတ်လဲတူတဲ့ အဖော်ပေါ့။
ရွှေစင်လေးဟာ လပတ်တိုင်း ပ ဒု အမြဲရတယ် အမြဲလဲ သက်ထားထက်သာတယ် သက်ထားနဲ့ရွှေစင်က အပြိုင်အဆိုင် မရှိပါဘူး ကိုယ်ကျတ်မှကိုယ်ရမယ်လို့သဘောထားတဲ့သူတွေလေ But မထားမေကတော့ ရွှေစင်လေးကို အမြဲတစ်ရ စေချင်တယ် ဒါကတော့မိဘတိုင်းရဲ့စေသနာပါ မထားမေကပိုဆိုးတယ် သက်ထားလေးနဲ့ ရွှေစင်လေးကိုယှဉ်ပြီး မတရားပြိုင်တာ လူဆိုတဲ့အမျိုးက ကျောက်ဆစ်ရုပ်မှမဟုတ်တာ သွေးနဲ့သားနဲ့တည်ဆောက် ထားတဲ့ သူတွေလေ ဖျားတာနာတာရှိတာပေါ့ ဒီလိုနဲ့ ဆောင်းလကုန် ဒီဇင်ဘာလမှာ ရွှေစင်လေး အအေးပတ်ပြီး ဖျားတယ် စာမေးပွဲဖြေ တော့ ဆေးထိုးပြီး သွားသွားဖြေရတယ် လပတ် ရလဒ်ထွက်လာတော့ ရွှေစင်လေးက တတိယရပြီး သက်ထားက ဒုတိယရတယ် ဖခင် ကိုတင်လှနဲ့ ဆရာ /မတွေက ရွှေစင်လေးအမှတ်ကျတာ အဆင့်ကျတာ မဆူဘူးလေ
”မေမေ သမီးကိုရီပို့တ်ကဒ် လက်မှတ်ထိုးပေးဦးလေ ” ”အေး ပေးသမီး” ”ဒီမှာ ” ”ဟမ် မိရွှေစင် ညည်း သုံးတောင်ရတယ် ဟုတ်လား အမလေးဟယ် သက်ထားတောင် နှစ်ရတယ် ညည်းဟယ် ငါ စာကျတ်ပါစာကျတ်ပါအမြဲပြောတာကို နားမထောင်ဘူး” ပါးစပ်ကလည်းပြော ဗိုက်ခေါက်လဲဆွဲလိမ်လေရဲ့ ”အားးးးးး နာတယ် မေမေရယ် သမီးနောက်ကြိုးစားပ့ါမယ် တိုးတိုးပြောပါနော်”
”အောင်မယ် ညည်းကများငါ့ကို ညည်းအချိုးမပြေလို့ပြောနေရတာ သောက်ရှက်ကိုမရှိဘူး ငါကတော့ရှက်တယ်အေ ကိုယ့်အိမ်မှာလာနေတဲ့သူ သက်ထားတောင် ဒုတိယတဲ့ ပြီးကျူရှင်ကလည်း ကိုယ့်အိမ်မယ် ဖအေကလည်းကျောင်းဆရာ ” ”မေမေရယ် တိုးတိုးပြောပါနော် သူများတွေကြားကုန်ပါ့မယ် သမီးကြိုးစားပါ့မယ် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး နော် မေမေနော် ဟင့်င့်င့်င့်” ”ပြောမှာ ပြောအောင်ညည်းလုပ်တာလေ ပြောလိုက်ရင် မျက်ရည်နဲ့မျက်ခွက် ငါရွာထဲလိုက်ပြောထားတာ ကျွန်မသမီးက အတော်ဆုံး ဆရာဝန်မကြီးဖြစ်မှာလို့ ခုတော့ ငါအရှက်ကွံဲပြီ အဲ့တာ ညည်းကြောင့် သွားတော့ ငါရွာပိုင်း သွားစရာရှိသေးလို့ ညည်းမျက်ခွက်ကိုပြင်ပြီးမှ စာသွားသင်သွားသင်”
ညနေကျူရှင်လွှတ်ချိန် ”မထားမေ ရွှေစင်လေး ကော ” ”ဘာဖြစ်လို့လဲဆရာမ ကျွန်မလည်းခုမှ ရွာတောင်ပိုင်းက ပြန်လာတာမို့” ”သြော် ဘာရယ် ဟုတ်ပါဘူး ကလေး စာလာမသင်လို့ ဘာဖြစ်လို့လဲ မေးတာပါ” ”ရှမ် စာလာမသင်ဘူး ဟုတ်လားဆရာမ သူ့ကိုဘာမှမခိုင်းပါဘူး ” ”ဟုတ်ပါပြီ ထားပါတော့ မိုးချုပ်သွားမှာစိုးလို့ပြန်ဦးမယ်နော်” ”ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ” ”မိရွှေစင် ရွှေစင် မိရွှေစင် ညည်းငါခေါ်တာမကြားဘူးလား ”
”ဒေါ်လေး ရွှေစင်အိမ်မှာမရှိဘူး သမီးရှာပြီးပြီ ” ”ဒါဆို ဒီကောင်မလေးဘယ်သွားလဲ ကိုတင်လှကော” ”ဦးလေးလဲ စာသွားသင်တာ ပြန်မလာသေးဘူးလေ” ”’ထားရေ ထား” ”ဟော ပြန်လာပါ့ပီ ဦးလေး’ ”ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ ဒီတူဝရီး” ”တော့်သမီး ဒီညနေစာမသင်ဘူးတဲ့ ခုအိမ်မှာလဲမရှိဘူး ဘယ်သွားနေတယ်မသိဘူး” ”ဒေါ်လေးဆူလိုက်လို့များလား” ”မင်းဆူလိုက်သေးလို့လား” ”ဟုတ်တယ် ညနေက ကျွန်မဆူလိုက်သေးတယ် အဆင့်ကျလို့ဆိုပြီး” ”မင်းကဖြစ်ရမယ် နေနေ အိမ်မှာလုပ်စရာရှိတာလုပ် ငါသွားရှာမယ် တင်ထားကော ရောက်ပြီလား” ”ဆရာမက နက်ဖန်မှပြန်ရောက်မယ် ပြောသွားတယ် ဦးလေး” ”အေအေး ငါရွာထဲသွားရှာလိုက်ဦးမယ်”
”မလှရေ့ မလှ” ”ဝေ့ ကျောင်းဆရာ လာလေ” ”မလာတော့ဘူးလေ ကျွန်တော့သမီးလေးများတွေ့မိလားလို့’ ”မတွေ့မိပါ ဘူးကွယ် မင်းက လည်းမိုးချုပ်မှရှာရတယ်လို့” ‘ ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ ကဲ ကျွန်တော်သွားပြီ ဟိုးဘက်ပတ်ရှာလိုက်ဦးမယ်” ” အေအေး ငါတွေ့ရင်လည်းပြောလိုက်ပါ့မယ်” ”ဟုတ်ကဲ့ သွားပြီ” ”ကိုရင်မြ ကျွန်တော့သမီးလေးများတွေ့မိလား ‘ ”ရွှေစင်ကိုပြောတာလား” ”ဟုတ်တယ်လေ တွေ့မိလို့လား” ”မတွေ့မိပါဘူး ကလေးကဘယ်သွားလို့လဲ ‘ ”ညနေက သူ့အမေဆူလိုက်တာလေ အဲ့ ခုဘယ်ထွက်သွားမှန်မသိဘူး” ”သြော် ဖြစ်ရမယ် ရွာထဲပဲရှိမှာပါ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အိမ်မေးကြည့်ပါဦးကွ” ”ဟုတ် တွေ့ရင်ပြောပါဦးဗျာ ကျွန်နော်ဆက်လာလိုက်ဦးမယ်” ”အေအေး မြန်ုမြန်သွား မှောင်နေပြီ” ”ဟုတ်ကဲ့ သတိပေးလို့ ကျေးဇူးပဲဗျာသွားပြီ”
” ဆုမေ ရေ ဆုမေ” ”ရှမ် ဆရာ လာလေ ” ”မလာတော့ပါဘူး သမီးသူငယ်ချင်းများ ဒီလာသေးလားလို့ ” ”ဘယ်သူလဲ ဆရာ ” ”ဆရာ့သမီး ရွှေစင်ပါကွယ်” ”ဟုတ် မတွေ့မိဘူးဆရာ ” ”သြော် အေ တွေ့ရင်ပြောပါဦး” ” ဟုတ်ကဲ့ဆရာ’ ”အေးဆရာသွားပြီ” ”ဟုတ်ကဲ့ဆရာ သမီးတွေ့ရင်ပြောပါ့မယ်” ဒီလိုနဲ့ ကိုတင်လှတစ်ယောက် ရွာထဲပတ်ရှာပေမယ့် အတွေခဲ့ဘူး ညည့်နက်လှပြီမို့ အိမ်ပြန်ခဲ့တယ် ”ထားရေ မင်းသမီးပြန်ရောက်လာပြီလား” ”မရောက်သေးဘူး တော် မတွေ့ခဲ့ဘူးလား ဘယ်သွားနေလဲမသိပါဘူး စိတ်လိုက်တာ”
” ဦးလေး ပြန်လာပြီလား ရွှေစင့်ကိုတွေ့ခဲ့လား” ”မတွေ့ခဲ့ပါဘူးသမီးရယ် ” ”ဘယ်များသွားနေပါလိမ့် ရွှေစင်ရယ်” ” စိတ်ထဲမထားနဲ့ သမီးညီမက ပြန်လာမှာ သွားကိုယ့်စာကိုယ်သွားကျတ်တော့ စာမေးပွဲကနီးနေပြီ” ”ဟုတ် ဦးလေး” ”မိန်းမ မင်းသမီးကိုဆူရုံပဲဆူတာလား” ”ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိုက်သေးတယ် အဆင့်ကြည့်ပြီးဒေါသဖြစ်သွားတာ ဒီလိုမှန်းသိရငိ ကျွန်မ မဆူ ပါဘူး သမီးလေးကျွန်မကိုများစိတ်ဆိုးသွားပြီလားမသိပါဘူး ဟီးးးးး ” ”တော်ပါတော့ ထားရယ် မနက်ကျသူပြန်လာမှာပါ” ” ပြန်မလာရင်ကော သမီးလေးက အရှက်အကြောက်ကြီးတယ်ရှင့် ကျွန်မလေ သမီးလေးကိုဆူတော့ မျက်ရည်ကိုများကျလိုက်တာ ရွဲလို့ကျွန်မ မှားတာပါ ဟင့်ငိ့င့်” ”တော်ပါတော့ဟာ မနက်သမီးပြန်လာမှာပါ”
မနက်သာလင်းလို့ ညနေကူးခဲ့ပြီ ရွှေစင်က ပြန်မလာ ရွာပတ်ဝန်းကျင်တိုင်ရှာပေမယ် မတွေ့ ညဘက်စာကြည့်ပေးတဲ့ ဆရာမ တင်မေတောင် ညနေ စောင်း ရွှေစင်တို့အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ပြီ ”ဆရာမရယ်ခရီး ရောက်မဆိုက်ကျွန်မပြောရဦးမယ်” ”ကျွန်မ ရွာအဝင်ထဲက ကြားပြီးပါပြီ မထားမေ” ”အဲ့ ကျွန်မ အမှားပေါ့ရှင်” ”ဒီလိုလဲ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲတော်” ညဘက် ကလေးတွေစာကျတ်ဝိုင်း 10:30 သိမ်းအပြီး အိမ်ေ့ရှခန်းတွင် မိသားစု အစုံလင် ထိုင် လက်ဖကိစားနေကြစဉ်(ရွှေစင်မပါ) မီးဖိုထဲမှ ခွမ်း ဂလွမ် ”ဟင် မီးဖိုထဲမယ် အိုးသံပန်းကန်သံကြားနေရပါလား ဘယ်သူလဲ သွားကြည့်ပါဦး ” ”သမီးသွားမယ်” ”နေနေ ငါ့တူမ ဦးလေးသွားမယ်”
‘မီးဖိုထဲမယ် ဘာမှမရှိပါဘူးဟ” ”အဲ့ဆို ကြောင်တက်တာနေမှာပါတော်” ခဏအကြာ ”ဒုန်း ဒုန်း ဂလောက်” ”ဟင် ဒါရွှေစင့် အခန်းတံခါးပိတ်သံ ” ”အူအူ ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်ဝုတ်အူအူအူ ”ဟင် ဒီညမှ ခွေးတွေကလည်းဘာလို့အုတာလဲမသိဘူး ” ”အကောင်တစ်ကောင်ကောင်တွေလို့နေမှာပါ” ”တော်ကသိလို့လား ခွေးတွေက ကျုပ်တို့အိမ်ဘက် လှည့်အူနေတာလေ’ ”အဲ့ဆို ရွှေစင် အိမ်ပြန်လာတာနေမှာ” ”ဟင်” သုံးယောက်သားပြိုင်တူ ပဲ နောက် ရွှေစင့်ဖခင်က ဆရာမကို ”ဆရာမက ဘယ်လိုသိလဲ” ”ကျွန်မ စဉ်းစားမိသလောက် ကတော့ စောနက မီးဖိုထဲကအသံကြားတာကစတာပဲ ရွှေစင်က စာသင်ပြီးမှ ညစာ ထမင်းစားတယ် ပြီး သူ့အခန်းဝင် တံခါးဂျကိချပြီး စာကျတ်တယ် မနက်မှအခန်းထဲကပြန်ထွက်တယ် ခုမယုံ ရွှေစင် အခန်းတံခါးသွားကြည့်ချေ”
ဟုတ်ပါတယ် သွားကြည့်တော့ အခန်းက အထဲကဂျက်ထိုးထားလို့ဖွင့်မရ ညနေကထိ ဖွင့်ထားတဲ့အခန်းပါ ခုမှ ”ဆရာမ သမီး ဒီည ဆရာမနဲ့ အိပ်မယ်နော် ” ”သမီးသဘောပါ သြော်မေ့တော့မလို့ ခုကိစ္စမနက်ဘယ်သူမှမပြောပါနဲ့ ကလေးတွေလန့်ကုန်မစိုးလို့ပါ” ”ဆရာမပြောတာမှန်တယ် သမီးကြားလား” ”ဟုတ်ဒေါ်လေး သမီးမပြောပါဘူး” ”အေအေး စာသွားကျက်တော့” ”ဟင်အင်း မနက်မှကျတ်တော့မယ် ကြောက်လို့” ”အဲ့ဆိုလဲ သွားအိပ်ချေတော့” ”ဟုတ်ဒေါ်လေး” ထိုနေ့မှစကာ ညဘက်ဆို ခွေးတွေကလည်းအူ ရွှေစင်ရှိနေစဉ်ကလို မီးဖိုထဲ အသံဗလံကြားရ လှေခါးမှ အဆင်းအတက်ပြုလုပ်သံကြားရ အိမ်သာသွားသူငယ်ချင်းတွေက တွေ့တယ်ပြော အခန်းတံခါး ဆောင့်ပိတ်သံကြားရ သုံးရက်မြှေက်နေ့တော့ ကလေးတွေမလာရဲကြတော့ဘူး အဲ့နဲ့ ညဘက် စာကျတ်ချိန်ကို ကလေးတွေကိုကျူရှင် ငါးရက်ထိ ပိတ်ကာ နေ့ဘက်ကိုတော့ မပိတ် စာဆက်သက်လေရဲ့ ဒီလိုနဲ့ ရွှေစင်အိမ်ကပျောက်တာ ငါးရက်မြှောက်သောနေ့ဝယ်
” ဆရာ ဆရာ ဟောဟဲဟောဟဲ’ ”ဟ မောင်ခွေးတို့ပါလား ဘာလဲရန်ဖြစ်လို့လား” ”မ မဟုတ်ပါဘူးဆရာ ရာ ဟောဟဲဟောဟဲ” ”ဟ ဒီလောက်ဟောဟဲ စိုက်နေတာ ပြောလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ” ”ဒီလိုပါဆရာ ဟေ့ကောင် ငပေါက်မင်းပြောလိုက် ငါမပြောချင်ဘူး” ”ငါလဲ မပြောချင်ဘူး ဖိုးခွားမင်းပြောကွာ ” ”ငခွေး မင်းပြောလိုက်လေ မင်းအရင်တွေ့တာကို ” ”တယ် မင်းတို့တော့ နာတော့မယ် ပြော မောင်ခွေးမင်းပြော” ”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆရာ သားတို့ ငါးယောက်ငါးမျှားဖို့ ရွာအနောက်ဘက်ကကန်ကိုသွားတာ… … …
”ဟျောင့် ဖိုးခွားဟိုးဘက်နားမှာ မျှားမယ် အဲ့နားက ငါးပိုရတယ်တဲ့ ကိုညှက်စိတို့ပြောတာ ငါကြားတယ်ကွ” ”အဲ့ဆိုသွားမယ်ကွာ ဟျောင့်တွေ ဟိုးဘက်ကမျှားကြမယ်ကွ” ”အေအေး လာပြီကွ” ”ဟျောင့်တွေ ကန်စပ်မှာဖိနပ်တစ်ရံကွ ဘယ်သူကိုင်းဆင်းထောက်နေလဲမသိဘူး” ‘ အေးကွ တို့စောတယ် မှတ်တာ တို့ထက်စောတဲ့လူနဲ့လာတွေ့နေတယ်” ”ဟျောင့်တွေ နေဦးကွ ကိုင်းဆင်းထောက်တာမဖြစ်နိုင်ဘူး” ”ဘာလို့လဲ ဖိုးချွန်ရ” ”ဟိုမှာလေကွာ ဖိနပ်က မိန်းမဖိနပ်ကြီးကို ” ”အေးကွ အဲ့ဆို ရေဆင်းချိုးတာနေမှာ”
”ရေချိုးတာဆိုလဲ တို့တွေရှိကြောင်းအသံပေးလိုက်ကွာ” ”ကဲ တစ် နှစ် သုံးဆိုတာနဲ့ ပြိုင်တူအော်မယ်” ”အေး မင်းရေ” ”တစ် နှစ် သုံး ကန်ထဲမှာဘယ်သူရှိလဲ ကျွန်တော်တို့ငါးမျှားဖို့လာပြီ ” ”ဟျောင့်တွေ မင်းတို့ဟာ ဟုတ်ကောဟုတ်ရဲ့လား ဘာသံမှလဲမကြားဘူး” ”အေးကွ ” ”ဒီလိုလုပ်ကွာ နောက်တစ်ခါ အသံပေးလို့မှ ပြန်မထူးရင် ငါ့တို့ငါးဆင်းမျှမယ်ကွာ” ”အေး ဟုတ်တယ် ငခွေးပြောတာမှန်တယ်” ”ရေပြီနော် တစ် နှစ် သုံး ကန်ထဲမှာဘယ်သူလဲ ကျွန်တော်တို့ ငါးလာမျှားပြီ” ”တော်ပြီကွာ ကွကိုယ်သွားမျှားကြမယ်”
”အေ သွားမယ်ကွာ” ”ဟျောင့်တွေ ဟိုမှာ ဘာလဲကွ ယင်ကောင်တွေအော်နေတာ” ”ဘယ်မှာလဲ ငခွေးရ” ” ဟိုမှာလေ နီနီကြီးကို” ”အေး ဟုတ်တယ်ကွ သွားကြည့်မယ်” ”အေး သွားကြမယ်” … … … ”ဟင်” ”ဟာ” ”အမေ့” ငါးယောက်သားပြိုင်တူ အာမေဋိတ်သံတွေ ထွက်လာတယ် ”ဟျောင့်တွေ ဒါ ဒါ ဆရာ့သမီး မမရွှေစင် မဟုတ်ဘူးလာ” ”ဟုတ်တယ်ကွ ဆရာ့ကိုသွားပြောကြမယ်” ”အေး မြန်မြန်သွားကြမယ်ကွာ ချောချမ်းစရာကြီး ” ”အမလေး မျက်နှာကြီးက ဖောင်းကားနေတာပဲ” ”အေးကွ လာကွာ ဆရာ့ကိုမြန်မြန်သွားပြောကြမယ်”
အဲ့ အဲ့ ဒါပါပဲဆရာ” ”ဟာ” ”ဟင်” ”အဲ့ဆို ကျွန်မ ကျွန်မသမီးလေးက သေပြီပေါ့ သမီးလေးရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ အဲ့တာ အမေ့ကြောင့်ဖြစ်တာပါ အမေ့ကြောင့် ဟီးးးးး” ”လာ သွားကြမယ် လာ ဖိုးခွားမင်းတို့က ဆရာတို့ကိုလိုက်ပြ”” ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ” ”ကို မောင်မြ မချို မောင်ငယ် ဦးတင်လတ် အားလုံးလိုက်ခဲ့ပါဦးတော် ကျွန်မ သမီးလေးလေ ရွာနောက်က ကန်ထဲမှာတဲ့ အဟီးးးးး” ”အေး ကွယ် လာပါပြီ သွားကြရအောင်” ဟုတ်ပါတယ် ရွှေစင်လေးဟာ သူ့အမေဆူတာကို သူငယ်ချင်းတွေကြားတယ် ကြည့်သွားတယ် အဲ့မျက်လုံးတွေကို ကြောက်ပြီး ရှက်ပြီး ကန်ထဲ ခုန်းဆင်းသွားခဲ့တာပဲ ဒါပေမယ့် သူဟာ သူ့ကိုယ်သူ သေမှန်းမသိပဲ အိမ်ပြန်ပြီး သက်ရှိတုန်းက အတိုင်း ထမင်းစားချိန်ထမင်းစား သူစာသင်ချိန်စာသင်နဲ့ သူနေ့စဉ်အလုပ်ကို လုပ်နေလေရဲ့
ရွှေစင်လေးဟာ ကန်ထဲမယ် ငါးရက်လောက်ကြာမှ တွေ့လို့ အိမ်ထောင်ပြန်သယ်နမရတော့ဘူး ပုတ်ပွနေလို့ လေ မျက်နှာဆို ဖောင်းကားလို့ ရေကန်နားမှာပဲ စင်ထိုးထားပြီး နေ့ချင်းပင် သုသာန်ကိုပို့လိုက်ရတယ် ကျောင်းမှ ဆရာမကြီးကလည်း အမိန့်စာပြန်တယ် ဆရာ/မတွေကော သူငယ်ချင်းတွေကောက ရွှေစင်လေးအတွက် ဝမ်းနည်း မျက်ရည် ကျကြတာပေါ့ ရွှေစင်လေးမိခင် မထားမေကတော့ ရင်ထုမနာပေါ့ သူှု့သမီးလေး ခုလိုဖြစ်တာ သူ့ကြောင့်ဆိုပြီးလေ ် ဟုတ်ပါတယ် သူ့ကြောင့်လေ မိဘရဲ့ အတ္တကြောင့်ပေါ့ ခုနှစ်ရက်ပြည့်တရားနာပြီး ညဘက်မှာ မိဘ ဆရာ/မနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကိုတောင် နှုတ်ဆက်သွားသေးတယ် ရွှေစင်လေး ကောင်းရာသုဂတိ လားပါစေ
ပြီးပါပြီ။
အမှားပါလျှင်တောင်းပန်လျက်၊ ဝေဖန်ပေးပါဦးနော်၊Phoo N
Zawgyi
ဆယ္တန္းေ က်ာင္းသူေ လး တဦး ရဲ႕ ရင္နင့္ဖြယ္ ပရေလာကျဖစ္ရပ္
ေညာင္ပင္ တန္းရြာမွ ေက်ာင္းဆရာကိုတင္လွနွင့္ မထားေမတို႕မွာ ေရႊစင္ဆိုတဲ႔ သမီးေခ်ာေလးရွိတယ္ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးေပါ့။ ေရႊစင္ဆိုတဲ႔အတိုင္း ေတာသူေပမယ့္ အသားဝင္းဝါ ျပီး ေရႊစင္ရုပ္ေလးသမွ် လွပေခ်ာေမာေလရဲ႕ ေရႊစင္ေလးဟာ ရုပ္ေခ်ာရံုသာမက စာေပကလည္းေတာ္တယ္ ႀကိဳးလည္းႀကိဳးစားရွာတယ္ ခုဆိုေရႊစင္ေလးဟာ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းျဖစ္တဲ႔ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူႀကီးျဖစ္ခဲ႔ျပီ။
ေက်ာင္းဆရာ ကိုတင္လွတို႕ ရြာဟာ ဟိုးယခင္ကမူလတန္းထိပဲရွိတယ္ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းေနကေလးမ်ားလာတာရယ္ ကေလးေတြရဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မွဳ႕ေႀကာင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္းျဖစ္လာခဲ႔တယ္ ခုဆို အ.ထ.က ခြဲ ေက်ာင္းျဖစ္ခဲ႔တာ သံုးနွစ္ျပည့္ခဲ႔ျပီ နဝမတန္းနဲ႔ ဒသမတန္းကိုမူ ရြာရွိ ဆရာ /မ မ်ားက အျပင္က်ဴရွင္ေလး ဖြင့္ေပးထားေလတယ္ ျမိဳ႕မွာလို guit ေတြ ဝိုင္းေတြရွိဘူးေလ နဝမတန္းကိုေတာ့ ဆရာမ ေဒၚျဖဴျဖဴသက္အိမ္မွာ ဖြင့္ျပီး ဒသမတန္းကိုမူ ဆရာကိုတင္လွ အိမ္မွာဖြင့္ထားတယ္ က်ဴရွင္ကို မနက္ည ဖြင့္တယ္ တစ္ဘာသာတစ္ေယာက္နွဳန္းနဲ႔ ေပါင္းေျခာက္ေယာက္ေပါ့ ဒီနွစ္ေတာ့ ညကိုက္ဆရာမပါေခၚထားတယ္။
ေက်ာင္းဆရာ ကိုတင္လွရဲ႕ ဇနီးျဖစ္သူ မထားေမ ကလည္းပညာေရးကိုလည္းအားေပးသူျဖစ္တယ္ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းမေနခဲ႔ရ သမီးကိုလည္းေတာ္ေစခ်င္သည္ သမီးျဖစ္သူကလည္းစာႀကိဳးစားေတာ့ မိန္းမသားပီပီ ႀကြားဝါစိတ္ေလးလည္းရွိတာေပါ့ သမီးျဖစ္သူကိုလည္း စာမတရားက်တ္ခိုင္းတာ ဆရာဝန္မႀကီးျဖစ္ေအာင္တဲ႔ေလ ေရႊစင္ေလးလဲက်တ္ရွာပါတယ္ တစ္ရြာေက်ာ္မွ ကိုတင္လွ ညီမရဲ႕သမီးေလး သက္ထားလည္းဒီနွစ္ဆယ္တန္းမို႕ ေရႊစင္တို႔ အိမ္မွာပဲ ေနတယ္ က်ဴရွင္လည္းတူ ေက်ာင္းလည္းတူ စာက်တ္လဲတူတဲ႕ အေဖာ္ေပါ့။
ေရႊစင္ေလးဟာ လပတ္တိုင္း ပ ဒု အျမဲရတယ္ အျမဲလဲ သက္ထားထက္သာတယ္ သက္ထားနဲ႔ေရႊစင္က အျပိဳင္အဆိုင္ မရွိပါဘူး ကိုယ္က်တ္မွကိုယ္ရမယ္လို႕သေဘာထားတဲ႔သူေတြေလ But မထားေမကေတာ့ ေရႊစင္ေလးကို အျမဲတစ္ရ ေစခ်င္တယ္ ဒါကေတာ့မိဘတိုင္းရဲ႕ေစသနာပါ မထားေမကပိုဆိုးတယ္ သက္ထားေလးနဲ႔ ေရႊစင္ေလးကိုယွဥ္ျပီး မတရားျပိဳင္တာ လူဆိုတဲ႔အမ်ိဳးက ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္မွမဟုတ္တာ ေသြးနဲ႔သားနဲ႔တည္ေဆာက္ ထားတဲ႔ သူေတြေလ ဖ်ားတာနာတာရွိတာေပါ့ ဒီလိုနဲ႔ ေဆာင္းလကုန္ ဒီဇင္ဘာလမွာ ေရႊစင္ေလး အေအးပတ္ျပီး ဖ်ားတယ္ စာေမးပြဲေျဖ ေတာ့ ေဆးထိုးျပီး သြားသြားေျဖရတယ္ လပတ္ ရလဒ္ထြက္လာေတာ့ ေရႊစင္ေလးက တတိယရျပီး သက္ထားက ဒုတိယရတယ္ ဖခင္ ကိုတင္လွနဲ႔ ဆရာ /မေတြက ေရႊစင္ေလးအမွတ္က်တာ အဆင့္က်တာ မဆူဘူးေလ
”ေမေမ သမီးကိုရီပုိ႔တ္ကဒ္ လက္မွတ္ထိုးေပးဦးေလ ” ”ေအး ေပးသမီး” ”ဒီမွာ ” ”ဟမ္ မိေရႊစင္ ညည္း သံုးေတာင္ရတယ္ ဟုတ္လား အမေလးဟယ္ သက္ထားေတာင္ နွစ္ရတယ္ ညည္းဟယ္ ငါ စာက်တ္ပါစာက်တ္ပါအျမဲေျပာတာကို နားမေထာင္ဘူး” ပါးစပ္ကလည္းေျပာ ဗိုက္ေခါက္လဲဆြဲလိမ္ေလရဲ႕ ”အားးးးးး နာတယ္ ေမေမရယ္ သမီးေနာက္ႀကိဳးစားပ့ါမယ္ တိုးတိုးေျပာပါေနာ္”
”ေအာင္မယ္ ညည္းကမ်ားငါ့ကို ညည္းအခ်ိဳးမေျပလို႔ေျပာေနရတာ ေသာက္ရွက္ကိုမရွိဘူး ငါကေတာ့ရွက္တယ္ေအ ကိုယ့္အိမ္မွာလာေနတဲ႔သူ သက္ထားေတာင္ ဒုတိယတဲ႔ ျပီးက်ဴရွင္ကလည္း ကိုယ့္အိမ္မယ္ ဖေအကလည္းေက်ာင္းဆရာ ” ”ေမေမရယ္ တိုးတိုးေျပာပါေနာ္ သူမ်ားေတြႀကားကုန္ပါ့မယ္ သမီးႀကိဳးစားပါ့မယ္ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး ေနာ္ ေမေမေနာ္ ဟင့္င့္င့္င့္” ”ေျပာမွာ ေျပာေအာင္ညည္းလုပ္တာေလ ေျပာလိုက္ရင္ မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ ငါရြာထဲလိုက္ေျပာထားတာ ကြ်န္မသမီးက အေတာ္ဆံုး ဆရာဝန္မႀကီးျဖစ္မွာလို႔ ခုေတာ့ ငါအရွက္ကံြဲျပီ အဲ႔တာ ညည္းေႀကာင့္ သြားေတာ့ ငါရြာပိုင္း သြားစရာရွိေသးလို႕ ညည္းမ်က္ခြက္ကိုျပင္ျပီးမွ စာသြားသင္သြားသင္”
ညေနက်ဴရွင္လႊတ္ခ်ိန္ ”မထားေမ ေရႊစင္ေလး ေကာ ” ”ဘာျဖစ္လို႔လဲဆရာမ ကြ်န္မလည္းခုမွ ရြာေတာင္ပိုင္းက ျပန္လာတာမို့” ”ေၾသာ္ ဘာရယ္ ဟုတ္ပါဘူး ကေလး စာလာမသင္လို႕ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေမးတာပါ” ”ရွမ္ စာလာမသင္ဘူး ဟုတ္လားဆရာမ သူ႕ကိုဘာမွမခိုင္းပါဘူး ” ”ဟုတ္ပါျပီ ထားပါေတာ့ မိုးခ်ဳပ္သြားမွာစိုးလို႔ျပန္ဦးမယ္ေနာ္” ”ဟုတ္ကဲ႔ဆရာမ ” ”မိေရႊစင္ ေရႊစင္ မိေရႊစင္ ညည္းငါေခၚတာမႀကားဘူးလား ”
”ေဒၚေလး ေရႊစင္အိမ္မွာမရွိဘူး သမီးရွာျပီးျပီ ” ”ဒါဆို ဒီေကာင္မေလးဘယ္သြားလဲ ကိုတင္လွေကာ” ”ဦးေလးလဲ စာသြားသင္တာ ျပန္မလာေသးဘူးေလ” ”’ထားေရ ထား” ”ေဟာ ျပန္လာပါ့ပီ ဦးေလး’ ”ဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ ဒီတူဝရီး” ”ေတာ္႔သမီး ဒီညေနစာမသင္ဘူးတဲ႔ ခုအိမ္မွာလဲမရွိဘူး ဘယ္သြားေနတယ္မသိဘူး” ”ေဒၚေလးဆူလိုက္လို႕မ်ားလား” ”မင္းဆူလိုက္ေသးလို႔လား” ”ဟုတ္တယ္ ညေနက ကြ်န္မဆူလိုက္ေသးတယ္ အဆင့္က်လို႕ဆိုျပီး” ”မင္းကျဖစ္ရမယ္ ေနေန အိမ္မွာလုပ္စရာရွိတာလုပ္ ငါသြားရွာမယ္ တင္ထားေကာ ေရာက္ျပီလား” ”ဆရာမက နက္ဖန္မွျပန္ေရာက္မယ္ ေျပာသြားတယ္ ဦးေလး” ”ေအေအး ငါရြာထဲသြားရွာလိုက္ဦးမယ္”
”မလွေရ႕ မလွ” ”ေဝ႔ ေက်ာင္းဆရာ လာေလ” ”မလာေတာ့ဘူးေလ ကြ်န္ေတာ့သမီးေလးမ်ားေတြ႕မိလားလို႔’ ”မေတြ႔မိပါ ဘူးကြယ္ မင္းက လည္းမိုးခ်ဳပ္မွရွာရတယ္လို႕” ‘ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ ကဲ ကြ်န္ေတာ္သြားျပီ ဟုိးဘက္ပတ္ရွာလိုက္ဦးမယ္” ” ေအေအး ငါေတြ႕ရင္လည္းေျပာလိုက္ပါ့မယ္” ”ဟုတ္ကဲ႔ သြားျပီ” ”ကိုရင္ျမ ကြ်န္ေတာ့သမီးေလးမ်ားေတြ႕မိလား ‘ ”ေရႊစင္ကိုေျပာတာလား” ”ဟုတ္တယ္ေလ ေတြ႕မိလို႔လား” ”မေတြ႕မိပါဘူး ကေလးကဘယ္သြားလို႔လဲ ‘ ”ညေနက သူ႔အေမဆူလိုက္တာေလ အဲ႔ ခုဘယ္ထြက္သြားမွန္မသိဘူး” ”ေၾသာ္ ျဖစ္ရမယ္ ရြာထဲပဲရွိမွာပါ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္ေမးႀကည့္ပါဦးကြ” ”ဟုတ္ ေတြ႔ရင္ေျပာပါဦးဗ်ာ ကြ်န္ေနာ္ဆက္လာလိုက္ဦးမယ္” ”ေအေအး ျမန္ုျမန္သြား ေမွာင္ေနျပီ” ”ဟုတ္ကဲ႔ သတိေပးလို႕ ေက်းဇူးပဲဗ်ာသြားျပီ”
” ဆုေမ ေရ ဆုေမ” ”ရွမ္ ဆရာ လာေလ ” ”မလာေတာ့ပါဘူး သမီးသူငယ္ခ်င္းမ်ား ဒီလာေသးလားလို႕ ” ”ဘယ္သူလဲ ဆရာ ” ”ဆရာ့သမီး ေရႊစင္ပါကြယ္” ”ဟုတ္ မေတြ႕မိဘူးဆရာ ” ”ေႀသာ္ ေအ ေတြ႕ရင္ေျပာပါဦး” ” ဟုတ္ကဲ႔ဆရာ’ ”ေအးဆရာသြားျပီ” ”ဟုတ္ကဲ႔ဆရာ သမီးေတြ႕ရင္ေျပာပါ့မယ္” ဒီလိုနဲ႔ ကိုတင္လွတစ္ေယာက္ ရြာထဲပတ္ရွာေပမယ့္ အေတြခဲ႔ဘူး ညည့္နက္လွျပီမို႔ အိမ္ျပန္ခဲ႔တယ္ ”ထားေရ မင္းသမီးျပန္ေရာက္လာျပီလား” ”မေရာက္ေသးဘူး ေတာ္ မေတြ႕ခဲ႔ဘူးလား ဘယ္သြားေနလဲမသိပါဘူး စိတ္လိုက္တာ”
” ဦးေလး ျပန္လာျပီလား ေရႊစင့္ကိုေတြ႕ခဲ႔လား” ”မေတြ႕ခဲ႔ပါဘူးသမီးရယ္ ” ”ဘယ္မ်ားသြားေနပါလိမ့္ ေရႊစင္ရယ္” ” စိတ္ထဲမထားနဲ႔ သမီးညီမက ျပန္လာမွာ သြားကိုယ့္စာကိုယ္သြားက်တ္ေတာ့ စာေမးပြဲကနီးေနျပီ” ”ဟုတ္ ဦးေလး” ”မိန္းမ မင္းသမီးကိုဆူရံုပဲဆူတာလား” ”ဗိုက္ေခါက္ဆြဲလိုက္ေသးတယ္ အဆင့္ႀကည့္ျပီးေဒါသျဖစ္သြားတာ ဒီလိုမွန္းသိရငိ ကြ်န္မ မဆူ ပါဘူး သမီးေလးကြ်န္မကိုမ်ားစိတ္ဆိုးသြားျပီလားမသိပါဘူး ဟီးးးးး ” ”ေတာ္ပါေတာ့ ထားရယ္ မနက္က်သူျပန္လာမွာပါ” ” ျပန္မလာရင္ေကာ သမီးေလးက အရွက္အေႀကာက္ႀကီးတယ္ရွင့္ ကြ်န္မေလ သမီးေလးကိုဆူေတာ့ မ်က္ရည္ကိုမ်ားက်လိုက္တာ ရြဲလို႕ကြ်န္မ မွားတာပါ ဟင့္ငိ့င့္” ”ေတာ္ပါေတာ့ဟာ မနက္သမီးျပန္လာမွာပါ”
မနက္သာလင္းလို႕ ညေနကူးခဲ႔ျပီ ေရႊစင္က ျပန္မလာ ရြာပတ္ဝန္းက်င္တိုင္ရွာေပမယ္ မေတြ႕ ညဘက္စာႀကည့္ေပးတဲ႔ ဆရာမ တင္ေမေတာင္ ညေန ေစာင္း ေရႊစင္တို႔အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ႔ျပီ ”ဆရာမရယ္ခရီး ေရာက္မဆိုက္ကြ်န္မေျပာရဦးမယ္” ”ကြ်န္မ ရြာအဝင္ထဲက ႀကားျပီးပါျပီ မထားေမ” ”အဲ႔ ကြ်န္မ အမွားေပါ့ရွင္” ”ဒီလိုလဲ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲေတာ္” ညဘက္ ကေလးေတြစာက်တ္ဝိုင္း 10:30 သိမ္းအျပီး အိမ္ေ႔ရွခန္းတြင္ မိသားစု အစံုလင္ ထိုင္ လက္ဖကိစားေနႀကစဥ္(ေရႊစင္မပါ) မီးဖိုထဲမွ ခြမ္း ဂလြမ္ ”ဟင္ မီးဖိုထဲမယ္ အိုးသံပန္းကန္သံႀကားေနရပါလား ဘယ္သူလဲ သြားႀကည့္ပါဦး ” ”သမီးသြားမယ္” ”ေနေန ငါ့တူမ ဦးေလးသြားမယ္”
‘မီးဖိုထဲမယ္ ဘာမွမရွိပါဘူးဟ” ”အဲ႔ဆို ေႀကာင္တက္တာေနမွာပါေတာ္” ခဏအႀကာ ”ဒုန္း ဒုန္း ဂေလာက္” ”ဟင္ ဒါေရႊစင့္ အခန္းတံခါးပိတ္သံ ” ”အူအူ ဝုတ္ ဝုတ္ ဝုတ္ ဝုတ္ဝုတ္အူအူအူ ”ဟင္ ဒီညမွ ေခြးေတြကလည္းဘာလို႔အုတာလဲမသိဘူး ” ”အေကာင္တစ္ေကာင္ေကာင္ေတြလို႔ေနမွာပါ” ”ေတာ္ကသိလို႔လား ေခြးေတြက က်ဳပ္တို႔အိမ္ဘက္ လွည့္အူေနတာေလ’ ”အဲ႔ဆို ေရႊစင္ အိမ္ျပန္လာတာေနမွာ” ”ဟင္” သံုးေယာက္သားျပိဳင္တူ ပဲ ေနာက္ ေရႊစင့္ဖခင္က ဆရာမကို ”ဆရာမက ဘယ္လိုသိလဲ” ”ကြ်န္မ စဥ္းစားမိသေလာက္ ကေတာ့ ေစာနက မီးဖိုထဲကအသံႀကားတာကစတာပဲ ေရႊစင္က စာသင္ျပီးမွ ညစာ ထမင္းစားတယ္ ျပီး သူ႕အခန္းဝင္ တံခါးဂ်ကိခ်ျပီး စာက်တ္တယ္ မနက္မွအခန္းထဲကျပန္ထြက္တယ္ ခုမယံု ေရႊစင္ အခန္းတံခါးသြားႀကည့္ေခ်”
ဟုတ္ပါတယ္ သြားႀကည့္ေတာ့ အခန္းက အထဲကဂ်က္ထိုးထားလို႔ဖြင့္မရ ညေနကထိ ဖြင့္ထားတဲ႔အခန္းပါ ခုမွ ”ဆရာမ သမီး ဒီည ဆရာမနဲ႔ အိပ္မယ္ေနာ္ ” ”သမီးသေဘာပါ ေႀသာ္ေမ့ေတာ့မလို႔ ခုကိစၥမနက္ဘယ္သူမွမေျပာပါနဲ႔ ကေလးေတြလန္႔ကုန္မစိုးလို႔ပါ” ”ဆရာမေျပာတာမွန္တယ္ သမီးႀကားလား” ”ဟုတ္ေဒၚေလး သမီးမေျပာပါဘူး” ”ေအေအး စာသြားက်က္ေတာ့” ”ဟင္အင္း မနက္မွက်တ္ေတာ့မယ္ ေႀကာက္လို႔” ”အဲ႔ဆိုလဲ သြားအိပ္ေခ်ေတာ့” ”ဟုတ္ေဒၚေလး” ထိုေန႔မွစကာ ညဘက္ဆို ေခြးေတြကလည္းအူ ေရႊစင္ရွိေနစဥ္ကလို မီးဖိုထဲ အသံဗလံႀကားရ ေလွခါးမွ အဆင္းအတက္ျပဳလုပ္သံႀကားရ အိမ္သာသြားသူငယ္ခ်င္းေတြက ေတြ႔တယ္ေျပာ အခန္းတံခါး ေဆာင့္ပိတ္သံႀကားရ သံုးရက္ေျမွက္ေန႕ေတာ့ ကေလးေတြမလာရဲႀကေတာ့ဘူး အဲ႔နဲ႔ ညဘက္ စာက်တ္ခ်ိန္ကို ကေလးေတြကိုက်ဴရွင္ ငါးရက္ထိ ပိတ္ကာ ေန႔ဘက္ကိုေတာ့ မပိတ္ စာဆက္သက္ေလရဲ႕ ဒီလိုနဲ႔ ေရႊစင္အိမ္ကေပ်ာက္တာ ငါးရက္ေျမွာက္ေသာေန႔ဝယ္
” ဆရာ ဆရာ ေဟာဟဲေဟာဟဲ’ ”ဟ ေမာင္ေခြးတို႔ပါလား ဘာလဲရန္ျဖစ္လို႔လား” ”မ မဟုတ္ပါဘူးဆရာ ရာ ေဟာဟဲေဟာဟဲ” ”ဟ ဒီေလာက္ေဟာဟဲ စိုက္ေနတာ ေျပာေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ” ”ဒီလိုပါဆရာ ေဟ့ေကာင္ ငေပါက္မင္းေျပာလိုက္ ငါမေျပာခ်င္ဘူး” ”ငါလဲ မေျပာခ်င္ဘူး ဖိုးခြားမင္းေျပာကြာ ” ”ငေခြး မင္းေျပာလိုက္ေလ မင္းအရင္ေတြ႔တာကို ” ”တယ္ မင္းတို႕ေတာ့ နာေတာ့မယ္ ေျပာ ေမာင္ေခြးမင္းေျပာ” ”ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႔ဆရာ သားတို႕ ငါးေယာက္ငါးမွ်ားဖို႕ ရြာအေနာက္ဘက္ကကန္ကိုသြားတာ… … …
”ေဟ်ာင့္ ဖိုးခြားဟိုးဘက္နားမွာ မွ်ားမယ္ အဲ႔နားက ငါးပိုရတယ္တဲ႔ ကိုညွက္စိတို႕ေျပာတာ ငါႀကားတယ္ကြ” ”အဲ႔ဆိုသြားမယ္ကြာ ေဟ်ာင့္ေတြ ဟိုးဘက္ကမွ်ားႀကမယ္ကြ” ”ေအေအး လာျပီကြ” ”ေဟ်ာင့္ေတြ ကန္စပ္မွာဖိနပ္တစ္ရံကြ ဘယ္သူကိုင္းဆင္းေထာက္ေနလဲမသိဘူး” ‘ ေအးကြ တို႔ေစာတယ္ မွတ္တာ တို႔ထက္ေစာတဲ႔လူနဲ႔လာေတြ႕ေနတယ္” ”ေဟ်ာင့္ေတြ ေနဦးကြ ကိုင္းဆင္းေထာက္တာမျဖစ္နိုင္ဘူး” ”ဘာလို႔လဲ ဖိုးခြ်န္ရ” ”ဟိုမွာေလကြာ ဖိနပ္က မိန္းမဖိနပ္ႀကီးကို ” ”ေအးကြ အဲ႔ဆို ေရဆင္းခ်ိဳးတာေနမွာ”
”ေရခ်ိဳးတာဆိုလဲ တို႔ေတြရွိေႀကာင္းအသံေပးလိုက္ကြာ” ”ကဲ တစ္ နွစ္ သံုးဆိုတာနဲ႔ ျပိဳင္တူေအာ္မယ္” ”ေအး မင္းေရ” ”တစ္ နွစ္ သံုး ကန္ထဲမွာဘယ္သူရွိလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ငါးမ်ွားဖို႕လာျပီ ” ”ေဟ်ာင့္ေတြ မင္းတို႔ဟာ ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လား ဘာသံမွလဲမႀကားဘူး” ”ေအးကြ ” ”ဒီလိုလုပ္ကြာ ေနာက္တစ္ခါ အသံေပးလို႔မွ ျပန္မထူးရင္ ငါ့တို႔ငါးဆင္းမွ်မယ္ကြာ” ”ေအး ဟုတ္တယ္ ငေခြးေျပာတာမွန္တယ္” ”ေရျပီေနာ္ တစ္ နွစ္ သံုး ကန္ထဲမွာဘယ္သူလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ငါးလာမွ်ားၿပီ” ”ေတာ္ျပီကြာ ကြကိုယ္သြားမွ်ားႀကမယ္”
”ေအ သြားမယ္ကြာ” ”ေဟ်ာင့္ေတြ ဟိုမွာ ဘာလဲကြ ယင္ေကာင္ေတြေအာ္ေနတာ” ”ဘယ္မွာလဲ ငေခြးရ” ” ဟိုမွာေလ နီနီႀကီးကို” ”ေအး ဟုတ္တယ္ကြ သြားႀကည့္မယ္” ”ေအး သြားႀကမယ္” … … … ”ဟင္” ”ဟာ” ”အေမ့” ငါးေယာက္သားျပိဳင္တူ အာေမဋိတ္သံေတြ ထြက္လာတယ္ ”ေဟ်ာင့္ေတြ ဒါ ဒါ ဆရာ့သမီး မမေရႊစင္ မဟုတ္ဘူးလာ” ”ဟုတ္တယ္ကြ ဆရာ့ကိုသြားေျပာႀကမယ္” ”ေအး ျမန္ျမန္သြားႀကမယ္ကြာ ေခ်ာခ်မ္းစရာႀကီး ” ”အမေလး မ်က္နွာႀကီးက ေဖာင္းကားေနတာပဲ” ”ေအးကြ လာကြာ ဆရာ့ကိုျမန္ျမန္သြားေျပာႀကမယ္”
အဲ႔ အဲ႔ ဒါပါပဲဆရာ” ”ဟာ” ”ဟင္” ”အဲ႔ဆို ကြ်န္မ ကြ်န္မသမီးေလးက ေသျပီေပါ့ သမီးေလးရယ္ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ အဲ႔တာ အေမ့ေႀကာင့္ျဖစ္တာပါ အေမ့ေႀကာင့္ ဟီးးးးး” ”လာ သြားႀကမယ္ လာ ဖိုးခြားမင္းတို႕က ဆရာတို႕ကိုလိုက္ျပ”” ဟုတ္ကဲ႔ဆရာ ” ”ကို ေမာင္ျမ မခ်ိဳ ေမာင္ငယ္ ဦးတင္လတ္ အားလံုးလိုက္ခဲ႔ပါဦးေတာ္ ကြ်န္မ သမီးေလးေလ ရြာေနာက္က ကန္ထဲမွာတဲ႔ အဟီးးးးး” ”ေအး ကြယ္ လာပါျပီ သြားႀကရေအာင္” ဟုတ္ပါတယ္ ေရႊစင္ေလးဟာ သူ႕အေမဆူတာကို သူငယ္ခ်င္းေတြႀကားတယ္ ႀကည့္သြားတယ္ အဲ႔မ်က္လံုးေတြကို ေႀကာက္ျပီး ရွက္ျပီး ကန္ထဲ ခုန္းဆင္းသြားခဲ႔တာပဲ ဒါေပမယ့္ သူဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ေသမွန္းမသိပဲ အိမ္ျပန္ျပီး သက္ရွိတုန္းက အတိုင္း ထမင္းစားခ်ိန္ထမင္းစား သူစာသင္ခိ်န္စာသင္နဲ႔ သူေန႔စဥ္အလုပ္ကို လုပ္ေနေလရဲ႕
ေရႊစင္ေလးဟာ ကန္ထဲမယ္ ငါးရက္ေလာက္ႀကာမွ ေတြ႕လို႔ အိမ္ေထာင္ျပန္သယ္နမရေတာ့ဘူး ပုတ္ပြေနလို႕ ေလ မ်က္နွာဆို ေဖာင္းကားလို႕ ေရကန္နားမွာပဲ စင္ထိုးထားျပီး ေန႕ခ်င္းပင္ သုသာန္ကိုပို႔လိုက္ရတယ္ ေက်ာင္းမွ ဆရာမႀကီးကလည္း အမိန္႕စာျပန္တယ္ ဆရာ/မေတြေကာ သူငယ္ခ်င္းေတြေကာက ေရႊစင္ေလးအတြက္ ဝမ္းနည္း မ်က္ရည္ က်ႀကတာေပါ့ ေရႊစင္ေလးမိခင္ မထားေမကေတာ့ ရင္ထုမနာေပါ့ သူႈ႕သမီးေလး ခုလိုျဖစ္တာ သူ႕ေႀကာင့္ဆိုျပီးေလ ္ ဟုတ္ပါတယ္ သူ႕ေႀကာင့္ေလ မိဘရဲ႕ အတၲေႀကာင့္ေပါ့ ခုနွစ္ရက္ျပည့္တရားနာျပီး ညဘက္မွာ မိဘ ဆရာ/မနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ နႈတ္ဆက္သြားေသးတယ္ ေရႊစင္ေလး ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ
ၿပီးပါၿပီ။
အမွားပါလွ်င္ေတာင္းပန္လ်က္၊ ေဝဖန္ေပးပါဦးေနာ္၊Phoo N
