သဗၺဇယမဂၤလၤာ ဂါထာေတာ္
ဒိဝါ တပတိ အာဒိေစၥာ၊ ရတၱိမာ ဘာတိ စႏၵိမာ။
သန ၷေဒၶါ ခတၱိေယာ ဘာတိ၊ ဈာယီ တပတိ ျဗဟၼေဏာ။
အထ သဗၺ မေဟာရတၱႎ၊ ဗုေဒၶါ တပတိ ေတဇသာ။
တာဒိသံ ေတဇ သမၸႏၷံ၊ ဗုဒၶံ ဝႏၵာမိ အာဒရံ၊
နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန သေဗၺ ပုေရႏၲဳ သကၤပၸါ။
ဒိဝါ တပတိိ အာဒိေစၥာ – ေနမင္းႀကီးသည္ ေန႔အခါတြင္ ထြန္းလင္း ေတာက္ပ တင့္တယ္၏။
ရတၱိမာ ဘာတိ စႏၵိမာ – လမင္းႀကီးသည္ ညအခါတြင္ ထြန္းလင္း ေတာက္ပ တင့္တယ္၏။
သႏၷေဒၶါ ခတၱိိေယာ ဘာတိိ – ရွင္ဘုရင္တို႔သည္ မင္းေျမာက္တန္ဆာ ၅ပါးဝတ္ဆင္ထားေသာ အခ်ိန္တြင္ ထြန္းလင္း တင့္တယ္၏။
စ်ာယီ တပတိ ျဗာဟၼေဏာ – ရဟန္းတိို႔သည္ စ်ာန္ဝင္စားေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ထြန္းလင္း တင့္တယ္၏။
အထသဗၺ မေဟာရတၱႎ ဗုေဒါၶ တပတိိ ေတဇသာ – ဘုရားရွင္တို႔သည္ ေန႔ညအခါခပ္သိိမ္း ထြန္းလင္းတင့္တယ္၏။
တာဒိသံ ေတဇ သမၸႏၷံ ဗုဒၶံ ဝႏၵာမိိ အာဒရံ – ဤသို႔တင့္တယ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား အကြၽႏိုပ္သည္ ႐ိုေသစြာရွိခိုး ကန္ေတာပါ၏။
နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန သေဗၺ ပုေရႏၲဳ သကၤပၸါ – ဤသို႔ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ရ ျခင္းေၾကာင့္ အလုံးစုံေသာ ကိစၥဟူသမွ်တို႔သည္ ၿပီးျပည့္စုံ၍ ေအာင္ျမင္ပါေစသတည္း။
ဂါထာေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာပုံ-
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာဝတၳိျပည္္ ပုပၹာ႐ုံေက်ာင္း မိဂါရမာတုျပသာဒ္၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူစဥ္ အရွင္အာနႏၵာသည္ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ ညေနဆည္းဆာအခ်ိန္တြင္
အေနာက္အရပ္၌ ဝင္လုဆဲဆဲ ေနမင္းႀကီး၏ ထြန္းလင္းေတာက္ပပုံႏွင့္ အေရွ႕ေလာကဓာတ္မွ ထြက္ျပဴစ လမင္း၏ အေရာင္အဆင္း တင့္တယ္မႈတို႔ကို ေတြ႕ျမင္ၿပီး ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မင္းေျမာက္တန္ဆာ(၅)ပါး ဝတ္ဆင္ၿပီး ပန္းနံ႔သာစြဲကိုင္လ်က္ ဘုရားရွင္အားဖူးေမွ်ာ္ရန္ ေရွးရႈလာေနေသာ ပေသနဒီေကာသမင္းႀကီး၏ တင့္တယ္မႈကို ေတြ႕ျမင္ၿပီး ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ထို႔ျပင္္ အရွင္အာနႏၵာသည္ ကာဠဳဒါယီ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္၏ စ်ာန္ဝင္စားသျဖင့္ ကိိုယ္ေတာ္မွ အေရာင္အဆင္းမ်ား ေတာက္ပထြန္းလင္း ထြက္ေပၚေနသည္ကို ဖူးျမင္ရျပန္ရာ ႏွစ္သက္မႈ ပီတိ ျဖစ္ရျပန္ေလေတာ့သည္။
ထိိုေနာက္ အရွင္အာနႏၵာသည္ ဘုရားရွင္၏ အေရာင္အဆင္း ထြန္းလင္း ေတာက္ပျခင္းမွာ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေနမင္း လမင္း စသည္တို႔၏ ထြန္းပတင့္တယ္ျခင္းကို သာလြန္လႊမ္းမိုး ထူးကဲေၾကာင္း ဖူူးေတြ႕ရသျဖင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဘုရားရွင္အား ေလွ်ွာက္ထားရာ
ဘုရားရွင္က အထက္ပါ ဒိဝါတပတိ အစခ်ီေသာ သဗၺဇယမဂၤလၤာ ဂါထာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
(ဓမၼပဒ ၊ ႒၊ ၃၉၆) Ashin Nanissara (Dhamma Nāyaka) မွ ပူေဇာ္ပါသည္။
Dhamma Chit Thu
Unicode
သဗ္ဗဇယမင်္ဂင်္လာ ဂါထာတော်
ဒိဝါ တပတိ အာဒိစ္စော၊ ရတ္တိမာ ဘာတိ စန္ဒိမာ။
သန ္နဒ္ဓေါ ခတ္တိယော ဘာတိ၊ ဈာယီ တပတိ ဗြဟ္မဏော။
အထ သဗ္ဗ မဟောရတ္တိံ၊ ဗုဒ္ဓေါ တပတိ တေဇသာ။
တာဒိသံ တေဇ သမ္ပန္နံ၊ ဗုဒ္ဓံ ဝန္ဒာမိ အာဒရံ၊
နမက္ကာရာ နုဘာဝေန သဗ္ဗေ ပုရေန္တု သင်္ကပ္ပါ။
ဒိဝါ တပတိိ အာဒိစ္စော – နေမင်းကြီးသည် နေ့အခါတွင် ထွန်းလင်း တောက်ပ တင့်တယ်၏။
ရတ္တိမာ ဘာတိ စန္ဒိမာ – လမင်းကြီးသည် ညအခါတွင် ထွန်းလင်း တောက်ပ တင့်တယ်၏။
သန္နဒ္ဓေါ ခတ္တိိယော ဘာတိိ – ရှင်ဘုရင်တို့သည် မင်းမြောက်တန်ဆာ ၅ပါးဝတ်ဆင်ထားသော အချိန်တွင် ထွန်းလင်း တင့်တယ်၏။
စျာယီ တပတိ ဗြာဟ္မဏော – ရဟန်းတိို့သည် စျာန်ဝင်စားနေသော အချိန်တွင် ထွန်းလင်း တင့်တယ်၏။
အထသဗ္ဗ မဟောရတ္တိံ ဗုဒေါ္ဓ တပတိိ တေဇသာ – ဘုရားရှင်တို့သည် နေ့ညအခါခပ်သိိမ်း ထွန်းလင်းတင့်တယ်၏။
တာဒိသံ တေဇ သမ္ပန္နံ ဗုဒ္ဓံ ဝန္ဒာမိိ အာဒရံ – ဤသို့တင့်တယ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားအား အကျွနိုပ်သည် ရိုသေစွာရှိခိုး ကန်တောပါ၏။
နမက္ကာရာ နုဘာဝေန သဗ္ဗေ ပုရေန္တု သင်္ကပ္ပါ – ဤသို့ ရှိခိုး ကန်တော့ရ ခြင်းကြောင့် အလုံးစုံသော ကိစ္စဟူသမျှတို့သည် ပြီးပြည့်စုံ၍ အောင်မြင်ပါစေသတည်း။
ဂါထာတော် ဖြစ်ပေါ်လာပုံ-
မြတ်စွာဘုရားရှင် သာဝတ္ထိပြည်် ပုပ္ဖာရုံကျောင်း မိဂါရမာတုပြသာဒ်၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အရှင်အာနန္ဒာသည် သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့ ညနေဆည်းဆာအချိန်တွင်
အနောက်အရပ်၌ ဝင်လုဆဲဆဲ နေမင်းကြီး၏ ထွန်းလင်းတောက်ပပုံနှင့် အရှေ့လောကဓာတ်မှ ထွက်ပြူစ လမင်း၏ အရောင်အဆင်း တင့်တယ်မှုတို့ကို တွေ့မြင်ပြီး နှစ်သက်မှု ပီတိ ဖြစ်နေပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာပဲ မင်းမြောက်တန်ဆာ(၅)ပါး ဝတ်ဆင်ပြီး ပန်းနံ့သာစွဲကိုင်လျက် ဘုရားရှင်အားဖူးမျှော်ရန် ရှေးရှုလာနေသော ပသေနဒီကောသမင်းကြီး၏ တင့်တယ်မှုကို တွေ့မြင်ပြီး နှစ်သက်မှု ပီတိ ဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။
ထို့ပြင်် အရှင်အာနန္ဒာသည် ကာဠုဒါယီ ရဟန္တာမထေရ်မြတ်၏ စျာန်ဝင်စားသဖြင့် ကိိုယ်တော်မှ အရောင်အဆင်းများ တောက်ပထွန်းလင်း ထွက်ပေါ်နေသည်ကို ဖူးမြင်ရပြန်ရာ နှစ်သက်မှု ပီတိ ဖြစ်ရပြန်လေတော့သည်။
ထိိုနောက် အရှင်အာနန္ဒာသည် ဘုရားရှင်၏ အရောင်အဆင်း ထွန်းလင်း တောက်ပခြင်းမှာ အထက်ဖော်ပြပါ နေမင်း လမင်း စသည်တို့၏ ထွန်းပတင့်တယ်ခြင်းကို သာလွန်လွှမ်းမိုး ထူးကဲကြောင်း ဖူူးတွေ့ရသဖြင့် အကြောင်းအကျိုး ဘုရားရှင်အား လျှှောက်ထားရာ
ဘုရားရှင်က အထက်ပါ ဒိဝါတပတိ အစချီသော သဗ္ဗဇယမင်္ဂင်္လာ ဂါထာတော်ကို ဟောကြားတော်မူခဲ့ပါတယ်။
(ဓမ္မပဒ ၊ ဋ္ဌ၊ ၃၉၆) Ashin Nanissara (Dhamma Nāyaka) မှ ပူဇော်ပါသည်။
Dhamma Chit Thu
